Μπάρατα Νάτυαμ & Κατακάλι
Στην Ινδία από αρχαιοτάτων χρόνων άνθισαν πολλοί κλασικοί χοροί μέσα στους ναούς. Ο Χορός, το Θέατρο και η Μουσική αποτελούσαν ένα αδιαίρετο τρίπτυχο το οποίο αποτελούσε μέρος της προσφοράς στους θεούς. Ο Ινδικός κλασικός χορός αποτελείται από σύνθετες κινήσεις των δακτύλων, τα mudras - που συνθέτουν μη λεκτική γλώσσα, για να αποδίδεται η ποίηση και να εξιστορείται η ιστορία που διαδραματίζεται - τις εκφράσεις του προσώπου μέσω των οποίων αποδίδονται τα 9 συναισθήματα και την τεχνική των ποδιών που θεωρούνται μέρος των μουσικών οργάνων, μια και οι χορευτές φοράνε κουδουνάκια. Στόχος της τέχνης είναι να δημιουργηθεί μια αισθητική απόλαυση στον θεατή, το Rasa, αντίστοιχο της Κάθαρσης στο αρχαίο Ελληνικό Θέατρο. Οι παραστάσεις εμπνέονται από σπουδαίους Ινδούς ποιητές, από ιερά κείμενα και ινδικούς μύθους.
Στο Τάμιλ Νάντου, ο πιο σημαντικός χορός θεωρείται ο Βharata Natyam, και στην Κέραλα το Katakhali.

Μπάρατα Νάτυαμ, το σώμα ως μικρόκοσμος του σύμπαντος
O Mπάρατα Νάτυαμ συχνά παρουσιάζεται στη σκηνή από έναν χορευτή, που συμπυκνώνει μέσα στο σώμα του όλη τη φύση και τους χαρακτήρες. Αποδίδει σύνθετες χορογραφίες που συνδυάζουν μελωδίες, ragas και ρυθμούς, tallas. H έκφραση του προσώπου, των ματιών και η δραματικότητα πάντοτε αποδίδουν τα βαθύτερα συναισθήματα των ποιητικών κειμένων.

Κατακάλι, ένας συνδυασμός μπαλέτου, όπερας και παντομίμας
Το Κατακάλι παραδοσιακά αποδίδεται από χορευτική ομάδα ανδρών που παίζουν και τους γυναικείους ρόλους. Κάτα: ιστορία και Κάλι: αναπαριστώ. Χαρακτηρίζεται από έντονο, συμβολικό μακιγιάζ με διαφορετικά χρώματα,  μεγάλα κουστούμια και σύνθετες, μη φυσικές εκφράσεις του προσώπου, που απαιτούν έλεγχο των μυών των ματιών και του προσώπου για να αποτελέσουν τα κύρια μέσα επικοινωνίας με το κοινό.