Για τους Ινδουιστές , ο ελέφαντας είναι θεϊκό ζώο – αν και μόνο κατά το ήμισυ πάνω στο χοντρό κορμί του με τα τέσσερα χέρια, ο θεός Γκανέσα φέρει κεφαλή ελέφαντα. Αλλά  και στις « αρμοδιότητες» του καθίστανται ορατές οι ιδιότητες του ελέφαντα: ο Γκανέσα λατρεύεται ως προστάτης της μόρφωσης και της λογιοσύνης και ως ικανός να ξεπερνάει κάθε είδους δυσκολίες. Πράγματι, ο ασιατικός ελέφαντας, υποείδος του οποίου αποτελεί ο ινδικός ελέφαντας, με ύψος μέχρι 3μ. και βάρος έως 5 τόνους, είναι ένα παχύδερμο ήπιο, βεβαίως, αλλά ικανό να επιβληθεί. Εδώ και αιώνες ο άνθρωπος επωφελείται από τη δύναμη, την επιδεξιότητα και την εξυπνάδα του: για τη μεταφορά βαρών, το καθάρισμα των δασών, ως υψηλό κάθισμα στο κυνήγι της τίγρης ή για ψυχαγωγία στο τσίρκο.
Με την προβοσκίδα του ο ελέφαντας μπορεί να  αναπνεύσει, να  μυρίσει , να ρουφήξει, να πιπιλήσει, να ψαύσει, να πιάσει , να χτυπήσει και να σαλπίσει. Ο ασιατικός ελέφαντας με το ένα «μυτερό» δάκτυλο αποδεικνύεται επιδεξιότερος από τον αφρικανικό εξάδελφό του. Η δική του προβοσκίδα έχει ένα μόνο, εκείνη του συγγενούς του έχει δύο.
Με το μέτωπο του έχει δύο κοιλότητες, τα μικρότερα αυτιά και τους κοντύτερους χαυλιόδοντες, ο elefaphas  maximus προκαλεί λιγότερο άγρια εντύπωση από τον loxodonta Africana. Και τα δύο είδη διαθέτουν ωστόσο το ίδιο παροιμιώδες «μνημονικό ελέφαντα», δεν ξεχνούν ποτέ, ούτε καλό, ούτε κακό.
Οι ενήλικοι ελέφαντες είναι κατά κύριο λόγο άτριχοι, μόνο τα μάτια είναι εφοδιασμένα με μακριά ματοτσίνορα. Οι ελέφαντες, τους οποίους οι άνθρωποι θεωρούν ως τους μειλίχιους γίγαντες του ζωικού βασιλείου, είναι ζώα της αγέλης. Ο ελεφαντοκέφαλος θεός Γκανέσα έχει και αυτός καλή φήμη στον ινδουισμό ως ενσάρκωση της σοφίας.