Tο Σαν Τζιμινιάνο φημίζεται για τη μεσαιωνική οχυρωματική αρχιτεκτονική με τείχη, πύλες και πύργους που διακρίνονται από μεγάλη απόσταση. Επίσης είναι πόλη γνωστή και για το εξαιρετικό λευκό κρασί της, το Βερνάτσια, που παράγεται στους αμπελώνες πέριξ του οικισμού.
Το Σαν Τζιμινιάνο πήρε αυτή την ονομασία τον 10ο αιώνα, από τον τοπικό Επίσκοπο Τζιμινιάνο που ανακηρύχθηκε άγιος επειδή ηγήθηκε στην προάσπιση της περιοχής από την επιδρομή του Αττίλα. Στον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, η πόλη, ήταν ενδιάμεσος σταθμός ανάπαυσης των καθολικών προσκυνητών στην πορεία τους προς τη Ρώμη. Η ανάπτυξή της όμως οφειλόταν και στο εμπόριο των γεωργικών προϊόντων από τους εύφορους λόφους της. Στα χρόνια της μεγάλης ακμής της (13ος-14ος αιώνας), το Σαν Τζιμινιάνο, γέμισε με τέχνη και πλούσια αρχιτεκτονική. Αυτό κράτησε ως το 1348, όταν η πανώλη, που έπληξε σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη, αποδεκάτισε τον πληθυσμό, οπότε η πόλη πέρασε στον  έλεγχο της Φλωρεντίας.
Η ανάκαμψη τελικά ήρθε τον 19ο αιώνα, όταν το Σαν Τζιμινιάνο άρχισε να αναγνωρίζεται ως καλλιτεχνικό κέντρο και παραθεριστικό θέρετρο για την αριστοκρατία.
Οι μεσαιωνικοί πύργοι φυσικά είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Ενώ σε άλλες πόλεις, όπως η Μπολόνια και η Φλωρεντία, οι περισσότεροι, ή όλοι, έχουν καταστραφεί, εδώ διατηρούνται 14, από τους 74 που υπήρχαν κάποτε. Οι πύργοι αυτοί είναι και το διεθνές έμβλημα της πόλης. Ανάμεσα στα άλλα αξιοθέατα ξεχωρίζουν: Το Παλάτσο ντελ Πόπολο, του 13ου αιώνα, που στεγάζει το Δημοτικό Μουσείο και την Πινακοθήκη με έργα σπουδαίων ζωγράφων. Ο καθεδρικός ναός Κολετζάτα, που εγκαινιάστηκε το 1148. Ο ναός του Αγίου Αυγουστίνου του 13ου αιώνα. Και φυσικά ολόκληρη η παλιά πόλη με τις 4 πλατείες της: Πιάτσα ντέλα Κιστέρνα, Πιάτσα Ντουόμο, Πιάτσα Πεκόρι και Πιάτσα ντελ Έρμπε.