Ο πόλεμος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιαπωνική ιστορία. Πολλές γενιές πολέμησαν για τον έλεγχο μέρους της χώρας. Οι πόλεμοι γίνονταν συνήθως για τη γη, αφού μόνο το 20% του εδάφους ήταν καλλιεργήσιμο.
Η ανάγκη για τον έλεγχο του εδάφους αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία για την ύπαρξη των Σαμουράι.
Οι Σαμουράι εμφανίζονται γύρω στον 9ο αιώνα. Αρχικά έχουν τη μορφή στρατιωτών στις υπηρεσίες τοπικών αρχόντων.
Αργότερα, έχοντας αποκτήσει κάποια εξουσία και σημαντικό ρόλο στην ιαπωνική κοινωνία, αναπτύσσουν ιπποτικά χαρακτηριστικά και θέτουν τις βάσεις για έναν ηθικό Κώδικα που αργότερα θα αναπτυχθεί στον περίφημο Κώδικα Bushido, το σύμβολο των Σαμουράι. Bushido σημαίνει «ο δρόμος του πολεμιστή». Ο Κώδικας αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως μία σειρά απαγορεύσεων, προκειμένου να διατηρηθεί η πειθαρχία.
Μέσα από αυτές τις απαγορεύσεις ο Σαμουράι ουσιαστικά απελευθερώνεται από τα δεσμά του υλικού και φθαρτού κόσμου - για το Busido και για το Σαμουράι ο θάνατος είναι η αποκάλυψη του νοήματος της ζωής.
Η φιλοσοφία του Bushido είναι ελευθερία από το φόβο. Από αυτόν αντλούσε τη δύναμη να υπηρετεί τον κύριό του πιστά και έντιμα και να πεθαίνει εάν είναι απαραίτητο.
Έως και τις αρχές του 18ου μ.Χ. αιώνα, οι εμφύλιοι πόλεμοι ήταν συχνό φαινόμενο.
Το Μήλον της Έριδος ήταν συνήθως η θέση του Shogun.
Οι Σαμουράι ειδικεύτηκαν στην πάλη από άλογο αλλά και στη σύγκρουση επί εδάφους.
Χρησιμοποιούσαν δύο είδη ξιφών: το μακρύ (daito-katana) που ήταν μεγαλύτερο από 24 ίντσες και το κοντό (shoto-wakizashi) 12-24 ίντσες.
Πολλές φορές έδιναν τα ονόματά τους στα ξίφη τους καθώς θεωρούσαν ότι αυτά αποτελούσαν την ψυχή της μάχης.
Στην αρχή η λεπίδα τους ήταν ευθεία, ενώ αργότερα έγινε κυρτή για να είναι αποτελεσματικότερα στη μάχη. Όσο για τη «λειτουργικότητά» τους: δοκιμάζονταν από τους ελεγκτές (κόβοντας σημεία από ανθρώπινα πτώματα) και τα αποτελέσματα καταγράφονταν συχνά στο nakago (κομμάτι μετάλλων που συνδέει τη λεπίδα των ξιφών με τη λαβή).
Ο Σαμουράι δεν τραβούσε το σπαθί από τη θήκη χωρίς λόγο και ποτέ δεν το επέστρεφε σε αυτή χωρίς τιμή.