Χαμένα κάπου στον Ατλαντικό Ωκεανό, καλυμμένα με την αχλή του μυστηρίου, βρίσκονται τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. Και όχι, δεν είναι τόπος. Είναι συναίσθημα. Και αυτό το συναίσθημα λέγεται sodade και εκφράζει μελαγχολία για όσα χάθηκαν ή δεν συνέβησαν ποτέ. Τα νησιά του Cabο Verde είναι ένας κρατήρας πολιτισμού, όπου η Αφρική συναντά την Πορτογαλία και τη Βραζιλία. Εδώ, το φως είναι σκληρό. Ο άνεμος αλύπητος και η μουσική, η morna, είναι το πιο όμορφο δάκρυ που έχει ακούσει ποτέ ο ωκεανός να πέφτει στα νερά του.
1. Σάο Βισέντε: Η θλιμμένη μελωδία
Το Μίντελο, η πολιτιστική πρωτεύουσα, μοιάζει με παρατημένο λιμάνι της Λισαβόνας, ντυμένο με αφρικανικούς ρυθμούς. Κι αν το κλίμα είναι ξερό, η ψυχή είναι υγρή. Οι παλιές βρετανικές αποθήκες και οι πορτογαλικές προσόψεις σφύζουν από μουσική που ξεπηδά από τα cavaquinhos (μικρές κιθάρες). Στις καπνισμένες αίθουσες, η φωνή της τραγουδίστριας δεν αφηγείται αλλά αφηγείται τη sodade. Πόνος, προδοσία, χωρισμός.
Το cachupa, το εθνικό πιάτο με καλαμπόκι και φασόλια, είναι βαρύ και άκρως αυθεντικό, μαγειρεμένο αρχικά για σκλάβους και σήμερα εμπλουτισμένο με ό,τι βρεθεί. Για να το καταπιείς, χρειάζεσαι το grogue, το ντόπιο ρούμι από ζαχαροκάλαμο. Είναι φωτιά αλλά θα σε κατακτήσει.
2. Σαντιάγκο: Η Ιστορία που Χορεύει
Αν το Σάο Βισέντε είναι ποίηση, το Σαντιάγκο είναι ιστορία. Η πρωτεύουσα Πράια είναι ο πολιτικός και πνευματικός κόμβος με εμφανείς αφρικανικούς κραδασμούς. Εδώ, ο παλμός δεν είναι λυπημένος αλλά έντονος.
Πρέπει να επισκεφθείς οπωσδήποτε την Cidade Velha (Παλιά Πόλη). Είναι ένα μέρος που δεν σε αφήνει να ξεχάσεις. Στην κεντρική αγορά, η ιστορία πνίγεται στις μυρωδιές των μπαχαρικών και τα δυνατότερα μπάσα της Δυτικής Αφρικής.
3. Σαλ: Η Αυταπάτη της Άμμου
Το Σαλ είναι η πραγματικότητα. Η πρώτη επαφή, εκεί όπου ο τουρισμός συγκεντρώνεται στις χρυσές αμμουδιές. Αλλά η αληθινή του φύση είναι η έκταση της Σαχάρας που επιπλέει στον Ατλαντικό. Οδηγώντας στην έρημη ενδοχώρα, θα συναντήσεις το «Miraglo» (Mirage/Θαύμα). Μια οφθαλμαπάτη, όπου τα χωριά και οι λίμνες εμφανίζονται και χάνονται. Η πιο εκπληκτική εμπειρία είναι οι αλυκές του παλιού ηφαιστειακού κρατήρα. Βουτάς στα κόκκινα νερά, 6% αλμυρότερα από τη Νεκρά Θάλασσα, και επιπλέεις. Μόνος και αθόρυβος, με τη σιωπή του ερημικού τοπίου να σε περικυκλώνει.
Εξερευνήστε κι εσείς τα καταπληκτικά νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου ΕΔΩ!
