Πληροφορίες για: Βόρεια Αφρική-Μέση Ανατολή

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Αραβικά: دولة الإمارات العربية المتحدة‎, Dawlat al-Imārāt al-‘Arabīyah al-Muttaḥidah) συντετμημένα ΗΑΕ, είναι ομοσπονδιακό κράτος που αποτελείται από 7 εμιράτα, στο νοτιοανατολικό άκρο της Αραβικής χερσονήσου. Τα ΗΑΕ βρέχονται από τον Περσικό κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν, ενώ συνορεύουν με τη Σαουδική Αραβία και το Σουλτανάτο του Ομάν. Έχουν συνολική έκταση 83.600 τετρ.χλμ. και πληθυσμό 4.798.491 κατοίκων (εκτίμηση 2009). Τα επτά εμιράτα που απαρτίζουν την ομοσπονδία είναι τα εξής:

• Άμπου Ντάμπι
• Αϊμάν
• Ντουμπάι
• Ουμ αλ-Καϊγιάν
• Ρας αλ-Καϊμά
• Σάρια (Sarjah)
• Φουτζέιρα

Πρωτεύουσα και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των ΗΑΕ είναι το Άμπου Ντάμπι, πρωτεύουσα και του ομώνυμου εμιράτου, το οποίο αποτελεί και το πολιτικό, βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Πριν από το 1971, οπότε και ιδρύθηκε η ομοσπονδία των ΗΑΕ, τα εμιράτα ήταν γνωστά ως πολιτείες της ανακωχής (Trucial States), ως αναφορά σε μία συμφωνία ανακωχής του 19ου αιώνα μεταξύ της Βρετανίας και Αράβων σεΐχηδων της ευρύτερης περιοχής. Επίσης, η περιοχή των ΗΑΕ ήταν γνωστή και ως Ακτή των Πειρατών κατά τον 18ο αιώνα. Το πολιτικό σύστημα των ΗΑΕ βασίζεται στο πρώτο σύνταγμα της ομοσπονδίας του 1971 και αποτελείται από ένα πλήθος κυβερνητικών δομών, τόσο σε ομοσπονδιακό επίπεδο όσο και ανά εμιράτο. Η επίσημη θρησκεία των ΗΑΕ είναι ο ισλαμισμός και τα Αραβικά η επίσημη γλώσσα. Τα ΗΑΕ κατέχουν τα έκτα σε παγκόσμιο επίπεδο γνωστά αποθέματα πετρελαίου, ενώ έχουν παράλληλα μία από τις πιο αναπτυγμένες οικονομίες στη Μέση Ανατολή. Σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκονται στην 36κτη θέση ως προς τα αγοραστικά μεγέθη της οικονομίας τους, ενώ το ανά κεφαλή ΑΕΠ καθορίζεται στα 46.584 δολάρια ΗΠΑ, ένα από τα υψηλότερα στον κόσμο. Επίσης, τα ΗΑΕ είναι ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Συνεργασίας των Αραβικών Κρατών του Κόλπου, ενώ είναι μέλος της Αραβικής Συνόδου, των Ηνωμένων Εθνών, του Ισλαμικού Συμβουλίου, του ΟΠΕΚ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

Τα ΗΑΕ βρίσκονται στη νοτιοδυτική Ασία στην Αραβική χερσόνησο και βρέχονται από τον Περσικό κόλπο και τον κόλπο του Ομάν, ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Σουλτανάτο του Ομάν. Συγκεκριμένα, τα ΗΑΕ εκτείνονται μεταξύ 22°50′ και 26° βόρειο γεωγραφικό πλάτος και 51° και 56°25′ ανατολικό γεωγραφικό μήκος. Τα σύνορά τους με τη Σαουδική Αραβία έχουν μήκος 530 χλμ. και εκτείνονται δυτικά, νότια και νοτιοανατολικά, ενώ τα σύνορα με το Ομάν, μήκους 430 χλμ., εκτείνονται νοτιοανατολικά και βορειοανατολικά. Η συνοριακή γραμμή με το Κατάρ στην περιοχή Κάουρ αλ Ουνταίντ έχει μήκος περίπου 19 χλμ βορειοδυτικά, αλλά παραμένει ακαθόριστη. Η συνολική έκταση των ΗΑΕ είναι περίπου 77,700 τετρ.χλμ. χωρίς ο προσδιορισμός να είναι ακριβής, καθώς υπάρχουν διενέξεις για την ακριβή χωροθέτηση των συνόρων με όλους τους παραπάνω γείτονες, αλλά και με το Ιράν αναφορικά με την κυριότητα ορισμένων νησίδων στον Περσικό κόλπο. Το μεγαλύτερο εμιράτο των ΗΑΕ, το Άμπου Ντάμπι, καταλαμβάνει το 87% της συνολικής έκτασης, δηλαδή περίπου 67.340 τετρ.χλμ., ενώ το μικρότερο εμιράτο, Αϊμάν, έχει έκταση μόνο 259 τετρ.χλμ. Η ακτογραμμή των ΗΑΕ εκτείνεται για περισσότερα από 650 χλμ. κατά μήκος των βορείων ακτών της Αραβικής χερσονήσου στον Περσικό κόλπο. Το μεγαλύτερο μέρος των ακτών καλύπτεται από αλαταποθέσεις που εισέρχονται βαθιά στην ξηρά, σχηματίζοντας παράλληλα φυσικούς όρμους με μεγαλύτερο αυτόν του Ντουμπάι, αλλά και άλλους, όπως στο Άμπου Ντάμπι και τη Σάρια. Αρκετά νησιά και νησίδες βρίσκονται στην κυριαρχία των ΗΑΕ στις ακτές αλλά και ανοιχτά στον Περσικό κόλπο, ορισμένες από αυτές αποτελούν σημείο διένεξης τόσο με το Ιράν όσο και με το Κατάρ. Αρκετές νησίδες, καθώς και κοραλλιογενείς ύφαλοι και σκόπελοι, αποτελούν κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα στην περιοχή, παράλληλα με τις ισχυρές παλίρροιες και τις έντονες ανεμοθύελλες. Η ακτογραμμή των ΗΑΕ συνεχίζεται μετά τα στενά του Ορμούζ και στον κόλπο του Ομάν στη χερσόνησο Μουσαντάμ, αν και το άκρο της ανήκει σε θύλακα του Ομάν μέσα στο έδαφος των ΗΑΕ. Νότια και δυτικά του Άμπου Ντάμπι, οι ερημικές εκτάσεις και οι αμμώδεις θίνες εκτείνονται στην περιοχή Ρουμπ αλ-Καλί μέχρι και τη Σαουδική Αραβία, ενώ μέσα στην επικράτεια αυτού του εμιράτου βρίσκονται δύο μεγάλες οάσεις με φυσικούς πόρους για τη διατήρηση μονίμων οικισμών. Η εκτεταμένη όαση Λίβα στα νότια βρίσκεται κοντά στα ακαθόριστα σύνορα με τη Σαουδική Αραβία, ενώ η όαση Αλ-Μπουραϊμί διαμοιράζεται μεταξύ των ΗΑΕ και του Ομάν. Πριν από την απόσυρση των Βρετανών από την περιοχή το 1971, η Βρετανία χάραξε τα εσωτερικά όρια ανάμεσα στα επτά εμιράτα που αποτελούν τα ΗΑΕ, με στόχο να αποφύγει τις εδαφικές διενέξεις που πιθανόν να διακινδύνευαν την ενότητα της ομοσπονδίας. Σε γενικές γραμμές οι ηγεμόνες των εμιράτων αποδέχθηκαν τη συγκεκριμένη Βρετανική επέμβαση, αν και οι διαφορές μεταξύ του Άμπου Ντάμπι και του Ντουμπάι, και μεταξύ του Ντουμπάι και της Σάρια, δεν επιλύθηκαν παρά μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας των ΗΑΕ. Τα πλέον περίπλοκα σύνορα βρίσκονται στα όρη Αλ Χαζάρ αλ Γκαρμπί, όπου πέντε από τα εμιράτα κατέχουν περισσότερες από 12 γειτονικούς θύλακες.

Το Μαρόκο είναι μια αραβική, μουσουλμανική χώρα της Βόρειας Αφρικής. Το πολίτευμά του είναι η Συνταγματική Μοναρχία και έχει έκταση 446.550 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 34.859.364, με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2009.[2] Βρίσκεται στην Βορειοδυτική άκρη της Αφρικής και συνορεύει ανατολικά με την Αλγερία και νότια με την Μαυριτανία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, ενώ στο βορρά από την Μεσόγειο. Στο βόρειο άκρο του βρίσκεται η μια πλευρά από τα στενά του Γιβραλτάρ, σε απόσταση 8 χλμ. από την Ισπανία. Το Μαρόκο διοικεί το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Σαχάρας, που όμως από το 1976 έχει ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος και αναγνωρίζεται από 46 κράτη στον κόσμο. Πρωτεύουσα του Μαρόκου είναι το Ραμπάτ. Το Μαρόκο υπάρχει ως κράτος πάνω από 500 χρόνια. Από τη λέξη Marruecos , όπου είναι η ισπανική προφορά του ονόματος της πόλης των <<Μαρακές>> ( για την ακρίβεια Marrakush) , που πιστεύεται ότι προέρχεται από τις λέξεις των Βερβέρων (murt ) ΄΄γη ΄΄ ή mur ΄΄μέρος΄΄ + akush ΄΄ ο Θεός΄΄. Στα Αραβικά Al Maghrib που σημαίνει ΄΄ η πλέον απομακρυσμένη δυτικά΄΄.

Το Μαρόκο διαθέτει τις πλατύτερες πεδιάδες και τα ψηλότερα βουνά από όλες τις χώρες της Βόρειας Αφρικής. Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι ορεινό με μέσο υψόμετρο 800 μ. Κυριαρχούν δύο μεγάλες οροσειρές: η ερ-Ριφ κατά μήκος των βόρειων ακτών της χώρας, και ο Άτλας, στο κέντρο σχεδόν της χώρας. Οι οροσειρές αυτές έχουν σχετικά μικρή ηλικία, καθώς σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια του Τριτογενούς (πριν από 65 έως 2,5 εκατομμύρια χρόνια). Η δημιουργία τους οφείλεται στην αφρικανική πλάκα, η οποία κινήθηκε βορειότερα, με αποτέλεσμα να συναντήσει την ευρασιατική και από τη σύγκρουση αυτή να αναγκαστούν τα πετρώματά της να αναπτυχθούν καθ` ύψος. Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκαν επίσης οι Άλπεις, τα ιταλικά Απένινα καθώς και οι νότιες οροσειρές της Ισπανίας. Τέλος, στις ίδιες κινήσεις λιθοσφαιρικών πλακών οφείλεται και η σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή του Μαρόκου, κυρίως κοντά στις μεσογειακές ακτές, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη σεισμική αδράνεια στο υπόλοιπο τμήμα της Αφρικής. Μπορούμε να διακρίνουμε το ανάγλυφο της χώρας σε τρεις φυσιογραφικές περιοχές:

α) Την παράκτια ζώνη, κατά μήκος του Ατλαντικού, η οποία αποτελείται από πολλές πεδινές εκτάσεις (Ραρμπ, Φεζ (Φες), Ουτζντά) και οροπέδια. Η περιοχή δέχεται τις περισσότερες βροχές από κάθε άλλο τμήμα της χώρας, γι` αυτό και είναι η περισσότερο πυκνοκατοικημένη.

β) Την ευρύτερη περιοχή της οροσειράς ερ-Ριφ. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας, κατά μήκος των μεσογειακών ακτών, και κυριαρχείται από την οροσειρά ερ-Ριφ και τα υψίπεδα που την περιβάλλουν. Η οροσειρά ερ-Ριφ αποτελεί συνέχεια των οροσειρών της Ιβηρικής χερσονήσου. Έχει συνολικό μήκος 300 χλμ., πλάτος 50 χλμ. και το δυτικό της άκρο στρέφεται με μια ευρεία καμπή προς το νότιο άκρο του πορθμού του Γιβραλτάρ. Έχει μέσο υψόμετρο 1.750 μ., ενώ το ψηλότερο σημείο της φτάνει τα 2.456 μ. (κορυφή Τζέμπελ Τιντιρίν).

γ) Την περιοχή του Άτλαντα, η οποία βρίσκεται στα νότια της οροσειράς ερ-Ριφ. Κυριαρχείται από την οροσειρά του Άτλαντα, η οποία εκτείνεται από τις ακτές του Ατλαντικού μέχρι το ακρωτήριο Μπον της Τυνησίας. Έχει συνολικό μήκος 2.300 χλμ. και καλύπτει έκταση περίπου 400.000 τ. χλμ. στο έδαφος του Μαρόκου και της Αλγερίας και σε μικρότερο βαθμό της Τυνησίας. Αποτελείται κυρίως από σχιστόλιθους και ασβεστόλιθους. Εισχωρεί στο έδαφος του Μαρόκου από τα ΒΑ και ακολουθεί ΝΔ κατεύθυνση. Χωρίζει τη χώρα σε δύο τμήματα: το ανατολικό και το δυτικό, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους με τη στενή διάβαση Τάζα, στα βορειοανατολικά. Τα όρη του Άτλαντα κυριαρχούν σε ένα μεγάλο τμήμα της χώρας και είναι διατεταγμένα σε τρεις χωριστές αλυσίδες: τον Μεγάλο ή Υψηλό Άτλαντα, ο οποίος έχει συνολικό μήκος 740 χλμ. και η κορυφή του όρους του Τζέμπελ Τούμπκαλ (4.165μ.) αποτελεί το ψηλότερο σημείο τη χώρας, τον Μέσο Άτλαντα, ο οποίος βρίσκεται βόρεια του Μεγάλου Άτλαντα και η ψηλότερη κορυφή του φτάνει τα 3.290 μ., και τέλος τον Αντιάτλαντα, ο οποίος εκτείνεται νοτιοδυτικά του Μεγάλου Άτλαντα, μέχρι τον Ατλαντικό ωκεανό, και φτάνει σε μέγιστο ύψος τα 2.359 μ. Ανατολικά του Άτλαντα εκτείνονται μια σειρά από οροπέδια και υψίπεδα, τα οποία εισχωρούν στο έδαφος της Αλγερίας. Τα υψίπεδα αυτά σχηματίζονται μεταξύ οροσειρών χαμηλότερου υψομέτρου, όπως οι Σάρο, Μπάνι και Ουαρκζίζ και καθώς βρίσκονται ανάμεσα σε κορυφές, δέχονται λιγότερες βροχές από ό,τι οι βόρειες πλαγιές της οροσειράς. Τέλος, στα νότια και ανατολικά, εκεί που τελειώνουν οι προεκτάσεις του Άτλαντα, αρχίζουν οι ερημικές εκτάσεις της Σαχάρας, μέρος των οποίων αποτελεί η έρημος Γκιρ.