Οι καταρράκτες Καγιατέρ του ποταμού Ποτάρο βρίσκονται στη Γουιάνα μέσα σε ένα από τα μεγαλύτερα και βαθύτερα τροπικά δάση του κόσμου. Είναι από τους πιο ισχυρούς και θεαματικούς καταρράκτες στον πλανήτη. Η μεγαλοπρέπειά τους έγκειται στο γεγονός ότι συνδυάζουν μεγάλο όγκο νερού και μεγάλο ύψος (226 μέτρα).
Είναι πέντε φορές πιο ψηλοί από τους καταρράκτες του Νιαγάρα και δύο φορές ψηλότεροι από τους καταρράκτες Βικτώρια.
Η άγρια ομορφιά και η γραφικότητα του τοπίου κάνουν το μέρος αυτό πραγματικά συναρπαστικό.
Οι καταρράκτες πήραν την ονομασία τους από έναν μύθο των ιθαγενών ινδιάνων της περιοχής. Σύμφωνα με αυτόν, ένας ηλικιωμένος άνδρας που ονομαζόταν Κάι (Kai) και ζούσε σε ένα χωριό κοντά στις πηγές του ποταμού Potaro, κωπηλάτησε με το κανό του όλη τη διαδρομή από τις πηγές μέχρι και τους καταρράκτες, με σκοπό να αυτοθυσιαστεί για να εξευμενίσει τα πνεύματα της φύσης. Δεδομένου ότι οδηγούνταν προς τον θάνατό του και καθώς έπεφτε από τον καταρράκτη, το «Μεγάλο πνεύμα» ή αλλιώς «Μακονάιμα», αναγνωρίζοντας τη θυσία του, τον μεταμόρφωσε σε αθάνατο και τη βάρκα του σε πέτρα, που μέχρι και σήμερα μπορεί να δει κανείς στο κατώτατο τμήμα του καταρράκτη την περίοδο χαμηλών βροχοπτώσεων. Λέγεται ότι ο Κάι ζει σε σπηλιά πίσω από την «κουρτίνα» των υδάτων του καταρράκτη και μάλιστα, σύμφωνα με τους ντόπιους, ο λόγος που μερικές φορές δημιουργείται υδρονέφωση (mist) είναι επειδή ανάβει φωτιά για να μαγειρέψει.
Τo όνομα Καγιατέρ (Kaieteur) δόθηκε στους καταρράκτες από τους πρώτους απόγονους του, με σκοπό να τιμήσουν τη μνήμη του. Οι λέξεις προέρχονται από τη διάλεκτο Patamona: Kai (το όνομα του ηλικιωμένου Ινδιάνου), ti (το κτητικό «του») και wik (σπίτι), δηλαδή: «το σπίτι του Κάι», υποδηλώνοντας ότι οι καταρράκτες, σύμφωνα με τον μύθο, είναι το αιώνιο σπίτι του Κάι.