Ανεξάρτητο κράτος της βορειοανατολικής Ευρώπης. Είναι η νοτιότερη από τις τρεις Βαλτικές χώρες και μέχρι το 1991 αποτελούσε μία από τις 15 ομόσπονδες σοσιαλιστικές δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ. Συνορεύει βόρεια με τη Λετονία, ανατολικά και νότια με τη Λευκορωσία, νοτιοδυτικά με την Πολωνία και τη ρωσική επαρχία Καλίνινγκραντ, ενώ δυτικά βρέχεται από τη Βαλτική θάλασσα.
Η Λιθουανία έχει συνολική έκταση 65.200 τ. χλμ. και κατέχει την 122η παγκόσμια θέση. Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση από τις δύο άλλες Βαλτικές χώρες (Λετονία, Εσθονία) και καταλαμβάνει το 0,67% του ευρωπαϊκού εδάφους. Συγκριτικά με άλλες χώρες η έκταση της Λιθουανίας είναι διπλάσια από αυτήν του Βελγίου και αντίστοιχη με το μισό της έκτασης της Νικαράγουα.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2002 ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 3.601.138 κατοίκους. Η Λιθουανία ως προς τον πληθυσμό κατέχει την 117η θέση στον κόσμο και την 27η στη Ευρώπη. Σε σχέση με την έκταση ο πληθυσμός της χώρας δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος, με αποτέλεσμα η Λιθουανία να συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο αραιοκατοικημένων χωρών της Ευρώπης. Το 2002 η πυκνότητα πληθυσμού έφτανε τους 55,23 κατοίκους ανά τ. χλμ.
Γεωγραφία
Μορφολογία εδάφους
Το σημερινό ανάγλυφο της χώρας είναι αποτέλεσμα της δράσης των παγετώνων, οι οποίοι στη διάρκεια του Τεταρτογενούς κάλυπταν την περιοχή. Το βάρος των παγετώνων συνέτριψε τα υπερκείμενα πετρώματα, ενώ τα πιο μαλακά από αυτά παρασύρθηκαν κατά την αργή κίνηση των πάγων και αποτέθηκαν σε άλλες θέσεις, σχηματίζοντας σωρούς λίθων, οι οποίοι είναι γνωστοί με την ονομασία μοραίνες. Η διάβρωση του εδάφους συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια από τα νερά που προήλθαν από την τήξη των πάγων και τον άνεμο, ο οποίος κάλυψε μεγάλες εκτάσεις με το λεπτό χωμάτινο υλικό της διάβρωσης, γνωστό ως "λες". Όλες αυτές οι διεργασίες διάρκεσαν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια και είχαν ως αποτέλεσμα το ανάγλυφο της χώρας να είναι σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος του πεδινό και χαμηλού γενικά υψομέτρου. Περιλαμβάνει μια χαμηλή πεδιάδα στα ανατολικά, ενώ στα νοτιοανατολικά εκτείνεται η πεδιάδα Ζιεζμάριαϊ, η οποία σχηματίστηκε από παλιούς παγετώνες που στη φάση της απόσυρσής τους εναπόθεσαν άμμο και χάλικες δημιουργώντας μοραινικές ορεινές ράχες χαμηλού ύψους. Το ανάγλυφο παρουσιάζει γενικά μια μικρή κλίση από τα ανατολικά προς τα δυτικά και ουσιαστικά δε σχηματίζει βουνά παρά μόνο χαμηλούς κυματοειδείς λόφους. Στο δυτικό τμήμα της χώρας υψώνεται ο λόφος Γιουζαπίνε, ο οποίος φτάνει τα 288 μ. και αποτελεί το ψηλότερο σημείο της χώρας.
Υδρογραφία
Λόγω του πεδινού εδάφους οι ποταμοί της χώρας έχουν γενικά αργή ροή και σχηματίζουν ένα εκτεταμένο υδάτινο δίκτυο, το οποίο καλύπτει κυρίως το κεντρικό τμήμα της χώρας. Μεγαλύτερος από όλους είναι ο Νιέμεν (878 χλμ. συνολικό μήκος). Πηγάζει από το ύψωμα Ντζερζίνσκι της Λευκορωσίας και αρχικά ακολουθεί δυτική κατεύθυνση. Μετά την πόλη Γκρόντνο στρέφεται βόρεια και εισχωρεί στο έδαφος της Λιθουανίας. Το πλάτος του σταδιακά αυξάνει στα 550 μ. και γίνεται πλωτός μέχρι την πόλη Κάουνας, όπου σχηματίζει τεχνητή λίμνη. Στη συνέχεια ρέει δυτικά και για αρκετά χιλιόμετρα αποτελεί το φυσικό σύνορο της Λιθουανίας με τη ρωσική επαρχία Καλίνινγκραντ. Εκβάλλει στη Βαλτική θάλασσα, σχηματίζοντας μεγάλο δέλτα. Σημαντικοί παραπόταμοί του είναι ο Νέρις και ο Ντουμπίσα. Άλλοι μικρότεροι ποταμοί που διαρρέουν τη χώρα είναι οι Γιούρα, Βέντα, Μούσα, Σβεντόνι και Βιλίγια.
Στη Λιθουανία υπάρχουν διάσπαρτες πολλές μικρές λίμνες και έλη, οι περισσότερες από τις οποίες οφείλουν τη δημιουργία τους στη δράση των παγετώνων και εντοπίζονται κυρίως στο ανατολικό και δυτικό τμήμα της χώρας. Κυριότερες είναι οι Σιρίγιο, Ντούζιος, Μετέλιο και Ομπέλιγιος στα νοτιοανατολικά, Γκάλβες κοντά στην πόλη Βίλνα και Μπαλτούγιου, Στίμιους, Λουόντζιο και Σάρτου στα ανατολικά.
Ακτογραφία
Οι ακτές της χώρας στη Βαλτική είναι χαμηλές και έχουν αξιόλογο διαμελισμό. Η χερσόνησος Νερίνγκα σχηματίζει τον κόλπο Κουρσχσκίι, ένα τμήμα του οποίου ανήκει στη Λιθουανία και το υπόλοιπο στη ρωσική επαρχία Καλίνινγκραντ.
