Αναχώρηση το πρωί από την Αθήνα και μέσω Ρίου-Αντίριου, με ενδιάμεση στάση θα φθάσουμε στην παραθαλάσσια καστροπολιτεία της Ναυπάκτου. Σήμα κατατεθέν της Ναυπάκτου αποτελεί το λιμάνι της, που είναι η καρδιά της πόλης, και όχι άδικα. Το υπέροχο σκηνικό του λιμανιού ολοκληρώνει το τμήμα της μεσαιωνικής οχύρωσης, οι πολύχρωμες βάρκες και τα ιστιοπλοϊκά. Στο δυτικό βραχίονα του λιμανιού θα δεις το άγαλμα του Ανεμογιάννη, ενός ναύτη που έδωσε τη ζωή του σε μια αποστολή αυτοκτονίας το 1821! Λίγο παραπέρα βρίσκεται και το άγαλμα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, συγγραφέας του μέγιστου Δον Κιχώτη, που πολέμησε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571) χάνοντας μάλιστα το αριστερό του χέρι. Ελεύθερο μεσημεριανό γεύμα με θέα το κάστρο της! Ανεβαίνουμε προς την Τερψιθέα, ορεινό χωριό σε υψόμετρο 750 μέτρων και κατόπιν στην Άνω Χώρα. Κτισμένος αμφιθεατρικά στην πλαγιά του Κόρακα, κάτω από τις τελευταίες κορυφές της Πίνδου, ο οικισμός είναι γνωστός ιστορικά και με το όνομα Μεγάλη Λομποτινά. Η Άνω Χώρα, σε υψόμετρο 1.050 μέτρων, αποτελεί συνέχεια του φυσικού κάλλους που έχουμε συναντήσει μέχρι τώρα στη διαδρομή μας και εμπλουτίζεται από καστανιές, γι’ αυτό οι ντόπιοι κάτοικοι έχουν θεσμοθετήσει κάθε χρόνο την παραδοσιακή γιορτή του κάστανου! Εκτός από κεφαλοχώρι, αποτελεί και έναν αναπτυγμένο τουριστικό προορισμό. Χτισμένη κοντά στην πλαγιά της κορυφής «Συρτά της Παπαδιάς», έχει κι αυτή την ιστορία της: μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, το 1453, στον οικισμό που υπήρχε τότε βρήκε καταφύγιο η σημαντική οικογένεια του Βυζαντίου, οι Κανναβοί, από την οποία είχε αναδειχθεί και αυτοκράτορας. Επίσης, η Άνω Χώρα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, αφού, καθώς ήταν δυσπρόσιτη για τους Τούρκους, αποτελούσε κέντρο διοίκησης για τους τοπικούς αρματολούς και οπλαρχηγούς. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας. Δείπνο και διανυκτέρευση.