H ανεξερεύνητη Νότια Αμερική
Ένα εξωπραγματικό, ανεπανάληπτο οδοιπορικό στη Χιλή και τη Βολιβία, σε τοπία σεληνιακά, τεράστιες ερήμους, ηφαιστειακούς κρατήρες, θερμοπίδακες, παμπάλαια ορυχεία και μυστηριώδη αγάλματα!
Κάθε σημείο του πλανήτη μας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και φυσικές ομορφιές. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια σημεία που ξεχωρίζουν, είτε ως αποτέλεσμα γεωλογικών δραστηριοτήτων είτε λόγω ανθρώπινης παρέμβασης. Για ορισμένα μάλιστα από αυτά οι ιστορικοί αλλά και οι γεωλόγοι αδυνατούν να δώσουν κάποια εξήγηση για την προέλευσή τους.Η διαδρομή κατά μήκος της τεράστιας θάλασσας αλατιού στη Νότια Βολιβία θα σας ξαφνιάσει, οι χρωματισμοί του σεληνιακού τοπίου της ερήμου Ατακάμα στη Βόρεια Χιλή θα σας μαγέψουν, ενώ το μυστηριώδες Νησί του Πάσχα με τους αινιγματικούς πέτρινους γίγαντες θα σας συναρπάσουν! Το νησί των Μοάι αποτελεί το πιο απομακρυσμένο σημείο του πλανήτη, αφού θέλεις έξι ώρες πτήσης για να προσεγγίσεις το ανατολικό εγγύτερο σημείο, που είναι οι ακτές της Χιλής, και έξι ώρες πτήσης για να προσεγγίσεις το δυτικότερο εγγύτερο σημείο τους που είναι η Γαλλική Πολυνησία.Σε αυτήν την αποστολή του Versus θα κλείσουμε τα μάτια, θα αφουγκραστούμε την πέτρα και θα ακούσουμε παράξενους ήχους.Όσα δεν μπόρεσαν να πουν αρχαιολόγοι και ιστορικοί τα λένε οι ίδιοι οι «πέτρινοι φύλακες» του Νησιού του Πάσχα, μάρτυρες ενός πολιτισμού που χάθηκε κάτω από τα κύματα και τη στάχτη των ηφαιστείων. Αυτό το μοναδικό συναίσθημα της απόλυτης απομάκρυνσης από οτιδήποτε γήινο εσωκλείσαμε σε αυτό το ταξίδι, που συγκεντρώνει σε μια πολύ δελεαστική τιμή τα τρία πιο παράξενα σημεία στον πλανήτη.Τοπία κρυμμένα πίσω από τις Άνδεις, περιοχές ανεμοδαρμένες από τον Ειρηνικό Ωκεανό και μυστικά της φύσης καλά κρυμμένα από τους Ευρωπαίους κατακτητές, λόγω μεγάλης απόστασης και δύσκολων διαδρομών, είναι όσα θα συναντήσουμε σε αυτό το πολύ ιδιαίτερο ταξίδι στις εσχατιές του κόσμου μας.Με αφετηρία την πρωτεύουσα της Χιλής, το Σαντιάγο, θα επισκεφθούμε τη Λα Παζ, το αρχαίο Τιαχουανάκο και την περιοχή του Ουγιούνι με τη μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο.Θα συνεχίσουμε με τα ηφαιστειακά τοπία της επαρχίας Ποτοσί και τις εξωγήινες λίμνες της που με το πράσινο και το κόκκινο χρώμα τους θα σημαδέψουν για πάντα τις ταξιδιωτικές μας αναμνήσεις. Επόμενος σταθμός, το μαγευτικό σεληνιακό τοπίο της ερήμου Ατακάμα, με τους εντυπωσιακούς θερμοπίδακες, τις αλμυρές λίμνες και τους παράξενους γεωλογικούς σχηματισμούς στη σκιά των ηφαιστείων της Βόρειας Χιλής. Και, βέβαια, αφήσαμε για το τέλος του ταξιδιού μας το μακρινό Νησί του Πάσχα, με τους αινιγματικούς πέτρινους γίγαντες, τα Μοάι, να φρουρούν αιώνια το πράσινο των λιβαδιών και το μπλε του ωκεανού.
Νησί του Πάσχα
Τα κρυμμένα μυστικά των Μοάι
Θα μπορούσε να λέγεται και Νησί των Χριστουγέννων ή νησί της Πρωτοχρονιάς. Αλλά έτυχε να είναι Κυριακή του Πάσχα του 1722 όταν ο Ολλανδός ναύαρχος Ιάκωβος Ρόγκεβεεν πάτησε ανυποψίαστος το πόδι του στο νησί. Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκριζε αυτό το παράξενο νησί στο πιο απομακρυσμένο σημείο του Νότιου Ειρηνικού.Οι «πέτρινοι φύλακες» του νησιού, τα αινιγματικά μονολιθικά αγάλματα που τράβηξαν την προσοχή του κόσμου σε αυτήν τη μικρή κουκκίδα του χάρτη κρατάνε ακόμα καλά κρυμμένα τα μυστικά τους.Τα περίφημα μοάι είναι οι μοναδικοί μάρτυρες ενός πολιτισμού που έσβησε και άφησε πίσω του μερικά από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία σε όλο τον πλανήτη. Αν η πέτρα μπορούσε να μιλήσει, θα μπορούσαν να μας διηγηθούν ποιοι και πότε ακριβώς τα έφτιαξαν, για ποιο λόγο, πώς τα μετακίνησαν και ποιοι τα κατακρήμνισαν από τα βάθρα τους.Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, το νησί κατοικήθηκε γύρω στο 300 μ.Χ. από Πολυνήσιους που έφτασαν από τα νησιά Μαρκέσα. Τα εύφορα εδάφη ευνόησαν την ανάπτυξη του πολιτισμού Ράπα Νούι και οι άνθρωποι ασχολήθηκαν με τη γεωργία και την αλιεία. Ο απροσπέλαστος Ειρηνικός Ωκεανός κράτησε τους Ράπα Νούι απομονωμένους, αφού οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο ήταν πρακτικώς αδύνατη. Τα πρώτα μοάι κάνουν δειλά την εμφάνισή τους γύρω στο 500 π.Χ. Ο προσανατολισμός τους πάντα προς το εσωτερικό του νησιού και ποτέ προς τη θάλασσα εκφράζει με τον πιο παραστατικό τρόπο την εσωστρέφεια των ανθρώπων του νησιού.Όσο ο πολιτισμός τους εξελισσόταν, εκείνοι αντλούσαν από τους πλούσιους φυσικούς πόρους του νησιού, μέχρι που κάποια στιγμή εξαντλήθηκε μέχρι και το τελευταίο δέντρο, το τελευταίο κλαράκι. Χωρίς δέντρα οι ντόπιοι δεν μπορούσαν να φτιάξουν κανό για να ψαρεύουν ούτε να καλλιεργούν και έτσι το νησί τους μετατράπηκε σε κρανίου τόπος. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν εκτός από το να γίνουν Κάι Ταγκάτα… δηλαδή ανθρωποφάγοι…Εκτός από τον κανιβαλισμό, η έλλειψη τροφής οδήγησε αναπόφευκτα σε εσωτερικές συγκρούσεις, θύματα των οποίων έπεσαν και τα περήφανα μοάι. Όταν το 1774 αποβιβάστηκε στο νησί ο κάπτεν Κουκ, τα μοάι ήταν βίαια αναποδογυρισμένα. Η επιδρομή των Περουβιανών δουλεμπόρων το 1862 αποτελείωσε όσους κατοίκους είχαν επιζήσει, ενώ η ευλογιά που ήρθε αργότερα τους εξολόθρευσε ολοκληρωτικά.Τα 887 αγάλματα που είναι διάσπαρτα σε όλο το νησί προέρχονταν από το λατομείο του νησιού και μετά έπαιρναν τη θέση τους πάνω στα «άχου», τις ειδικές πλατφόρμες που τα στήριζαν. Τα περισσότερα μοάι κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1.400 και του 1.600 μ.Χ.Η επαφή με τον Δυτικό Κόσμο άνοιξε τον δρόμο για την ανάλυση των μοάι. Από πολλούς κατηγορήθηκαν για τις φαλλικές τους μορφές, αφού άφηναν σεξουαλικά υπονοούμενα για την καταγωγή και τον προορισμό τους πάνω στη Γη. Η αποκατάσταση των άχου και των μοάι, που ξεκίνησε τις τελευταίες δεκαετίες, συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον, αφού το εισόδημα που αποφέρουν στους κατοίκους από τον τουρισμό είναι τεράστιο.
Να διασχίζεις τη θάλασσα από αλάτι στο Ουγιούνι
Γεωλογικό θαύμα ή απλώς μια τεράστια οφθαλμαπάτη; Ό,τι κι αν είναι, το μοναδικό αυτό τοπίο στη νοτιοδυτική πλευρά της Βολιβίας αποτελεί το όνειρο κάθε φωτογράφου. Η αχανής φλατ πεδιάδα, τα χρώματα και η ιδιόμορφη γεωμορφολογία της περιοχής επιφυλάσσουν παράξενα παιχνίδια στον νου, καθώς λόγω των αντανακλάσεων και της απεραντοσύνης η περιοχή χάνει κάθε έννοια προοπτικής. Η απόσταση σχεδόν αδύνατον να μετρηθεί με το μάτι. Σε αυτήν τη μυστηριώδη λευκή έρημο δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από εσένα, τον απέραντο ουρανό και το εκτυφλωτικό λευκό του αλατιού…
H θάλασσα από αλάτι στο Ουγιούνι βρίσκεται σε υψόμετρο 3.650 μ., έχει προκύψει από τα υπολείμματα προϊστορικών λιμνών και αποτελεί γεωλογικό φαινόμενο μοναδικό που πραγματικά κόβει την ανάσα. Στην περίοδο των βροχών το κατάλευκο πλατό γεμίζει με νερό και μοιάζει σαν ένας απέραντος καθρέφτης 10.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων πάνω στο οποίο αντανακλάται ο ουρανός, με αποτέλεσμα όταν ταξιδεύεις πάνω του να έχεις την ψευδαίσθηση ότι ταξιδεύεις… στον ουρανό!
Το να διασχίσεις με αυτοκίνητο ή τζιπ την κατάλευκη πεδιάδα σε αυτό το τόσο μακρινό σημείο του πλανήτη μπορεί να θεωρηθεί εμπειρία μαγική, απόκοσμη και μοναδική!
Dreams come true: Τη θάλασσα από αλάτι θα επισκεφθούμε και θα διασχίσουμε την 5η και την 6η ημέρα του ταξιδιού μας.
Χιλή
Πρωτεύουσα: Σαντιάγο
Πληθυσμός: 17,91 εκατομμύρια
Γλώσσα: Ισπανικά
Διαφορά ώρας με την Ελλάδα: -5 ώρες
Νόμισμα: Πέσο Χιλής
Διεθνής κωδικός κλίσης: +56
Βολιβία
Πρωτεύουσα: Λα Παζ
Πληθυσμός: 10,89 εκατομμύρια
Γλώσσα: Ισπανικά, Αϊμάρα, Γκουαρανί
Διαφορά ώρας με την Ελλάδα: -6 ώρες
Νόμισμα: Mπολιβιάνο ( BOB)
Διεθνής κωδικός κλίσης: +591
Νησί του Πάσχα. Ενας αέναος τόπος μυστηρίου.
Είναι μια ηφαιστειογενής, μικροσκοπική κουκκίδα στεριάς μέσα στην απεραντοσύνη του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού. Υπάρχουν ορισμένοι τόποι πάνω στη Γη που αποπνέουν μια έντονη ατμόσφαιρα μυστηρίου και μια διάχυτη αίσθηση ιερότητας, εξάπτουν δημιουργικά τη φαντασία του ανθρώπου, προκαλούν δέος και φαίνονται να προσφέρουν επαφή με μια αδιόρατη ενεργειακή ποιότητα που ξεφεύγει από τα λόγια. Συχνά τέτοιοι τόποι χαρακτηρίστηκαν, διαχρονικά, ως «τόποι δύναμης» καθώς μπορούσαν να επηρεάζουν τους ανθρώπους με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Παραδοσιακά, τέτοιοι τόποι δύναμης συνδέθηκαν με την παρουσία αρχαίων μνημείων σε αυτά και, όπως φαίνεται, ένας τέτοιος τόπος είναι και το περίφημο Νησί του Πάσχα. Το Νησί αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά και ανθρωπολογικά αινίγματα και πλήθος υποθέσεων έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς σχετικά με τον πολιτισμό που κάποτε υπήρχε πάνω σε αυτό. Τα 887 μυστηριώδη πέτρινα αγάλματα που βρίσκονται εκεί αποτελούν επίσης ένα μεγάλο μυστήριο, καθώς δεν είναι γνωστό το πώς ακριβώς κατασκευάστηκαν, τι αναπαριστούν και κυρίως το πώς τοποθετήθηκαν στη θέση τους.Οι κάτοικοί του το αποκαλούσαν σε παλαιότερες εποχές «Τε Πίτο Ο Τε Χένουα», που σημαίνει «Ομφαλός της Γης». Σήμερα το ονομάζουν Ράπα Νούι. Καλύπτει μια έκταση περίπου 170 τετρ. χλμ. και έχει μέγιστο υψόμετρο 540 μ. Βρίσκεται περίπου 3.800 χλμ. δυτικά της Χιλής (στην οποία και ανήκει) και 3.100 χλμ. ανατολικά της Ταϊτής. Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται ως υποτροπικό και υπάρχουν δύο κλιματολογικές περίοδοι, η υγρή και η ξηρή. Το έδαφός του είναι άγονο και διαβρωμένο, η βλάστηση λιγοστή, ενώ υπάρχουν ενδείξεις πως κάποτε διέθετε πλούσια βλάστηση.
Eρημος Ατακάμα
Πρόκειται για το πιο ξηρό μέρος στον πλανήτη. Είναι πιο ξηρή και πιο άνυδρη ακόμη και από τη Σαχάρα. Σε κάποιες περιοχές της, τις ονομαζόμενες υπέρξηρες, δεν έχει καταγραφεί ποτέ βροχόπτωση!Εδώ δεν υπάρχει άμμος. Αντίθετα κυριαρχεί ένα σύμπλεγμα άγονων εδαφών, γυμνών βράχων, αμμοχάλικου και μεταλλευμάτων. Το βλέμμα πλανιέται σαστισμένο στην αγριάδα του τοπίου. Οι γεωλογικές εντάσεις αποτυπωμένες στο χώρο οδηγούν τη φαντασία στον κοσμογονικό χαρακτήρα των Άνδεων. Λόγω της απόλυτης έλλειψης υγρασίας δεν υπάρχει ίχνος ορατής ζωής. Ακόμη και οι κάκτοι δεν τολμούν να πλησιάσουν σε αυτούς τους τόπους, δεν επιβιώνουν ούτε οι μύγες, αφού δεν υπάρχει απολύτως τίποτα για να τραφούν. Βέβαια, οι συγκεκριμένες συνθήκες δεν επικρατούν σε όλη την έκταση της ερήμου. Όταν μάλιστα αρχίσει να φυσάει ο βολιβιανός βοριάς, οι κάτοικοι στην περιοχή γνωρίζουν καλά ότι «έρχεται βροχή», που θα ξεσπάσει ραγδαία. Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο βοριάς δεν φυσάει συχνά, άρα σπανίως βρέχει. Η θερμοκρασία κυμαίνεται την ημέρα από 0 έως 20 βαθμούς Κελσίου, αλλά τη νύχτα σε μερικές περιοχές πέφτει πολύ κάτω από τους -20 βαθμούς. Ένα από τα πολλά μυστήρια της Ερήμου Ατακάμα είναι ο περίφημος «Γίγαντας της Ατακάμα» (Gigante de Atacama). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ανθρωπόμορφη αναπαράσταση του κόσμου, που έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών θεωριών για τη σημασία της: για πολλούς αντιπροσωπεύει μάλλον κάποιο ιερό πρόσωπο των Ινδιάνων ή μια θεότητα, ενώ το γεγονός ότι η ύψους 119 μέτρων φιγούρα μοιάζει με αστροναύτη, έχει εγείρει εικασίες για επισκέψεις εξωγήινων.
Salar de Uyumi
Η θάλασσα του αλατιού
Ενα θαύμα της φύσης φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από αλάτι.
Πριν από περίπου 40.000 χρόνια η περιοχή του Uyuni καλυπτόταν από τα νερά μιας μεγάλης αλμυρής λίμνης έκτασης 12.000 τετρ. χλμ.Με το πέρασμα των χρόνων τα νερά εξατμίστηκαν και έτσι απέμεινε στη θέση και στο μέγεθος της προϊστορικής αυτής λίμνης μια ερημική και επίπεδη έκταση αλατιού με πάχος έως και 10 μέτρα, γνωστή ως Salar de Uyuni ή Θάλασσα του Αλατιού.Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επίπεδη έκταση με αλάτι στον κόσμο, δεδομένου μάλιστα ότι βρίσκεται σε ύψος 3.700 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει και τον τίτλο της υψηλότερης θάλασσας αλατιού.Σήμερα αποτελεί κέντρο εξαγωγής και επεξεργασίας αλατιού με ετήσια παραγωγή περί τους 20.000 τόνους - οι ειδικοί υπολογίζουν ότι το σύνολό του επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών της ανθρώπινης φυλής για αιώνες.Η Salar de Uyuni βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Βολιβίας και περικλείεται από τις εντυπωσιακές χιονοσκεπείς κορυφές της Κορδιλιέρας de Lipez και της Κορδιλιέρας de Chichas των Άνδεων. Αυτή η τεράστια, λαμπερή θάλασσα αλατιού θα στοιχειώνει τα όνειρά σας για τα επόμενα χρόνια. Το εξωγήινο εκτυφλωτικό λευκό της αλατολίμνης Salar de Uyuni κόβει την ανάσα και μας πάει νοερά σε μακρινά γαλαξιακά τοπία. Οι αντικατοπτρισμοί που προσφέρει το τοπίο είναι μαγευτικοί και το κάνουν να μοιάζει σουρεαλιστικό και απόκοσμο.