fb

Πληροφορίες για: Σλοβενία

Περιγραφή

Νεοσύστατο ανεξάρτητο κράτος της Νότιας Ευρώπης στη Βαλκανική χερσόνησο. Έχει έκταση 20.273 τ. χλμ. και πληθυσμό 1.932.917 κατ. (2002). Τόσο ως προς την έκταση όσο και ως προς τον πληθυσμό αποτελεί το μικρότερο κράτος των Βαλκανίων.

Η Σλοβενία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της χερσονήσου των Βαλκανίων και το σχήμα της είναι ακανόνιστο. Συνορεύει στα δυτικά με την Ιταλία, στα ανατολικά με την Ουγγαρία, στα νότια με την Κροατία και στα βόρεια με την Αυστρία. Στα νοτιοδυτικά έχει παράλια ελάχιστων χιλιομέτρων στην Αδριατική θάλασσα και συγκεκριμένα στον κλειστό κόλπο της Τεργέστης.

Μέχρι τον 20ό αιώνα
Οι Σλοβένοι είναι φύλο σλαβικής καταγωγής που εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Σλοβενία κατά τον 7ο αιώνα και στη συνέχεια κατακτήθηκαν αρχικά από τους Φράγκους και στη συνέχεια από δούκες της Γερμανίας και τους Αψβούργους της Αυστρίας. Τον 8ο αιώνα οι Σλοβένοι ασπάστηκαν για πρώτη φορά το χριστιανισμό, αλλά πολύ αργότερα (15ος αιώνας) μεταφράστηκαν τα χριστιανικά κείμενα στα σλοβένικα. Κατά τη διάρκεια της υποτέλειάς τους στους Αψβούργους ο λαός κατόρθωσε να διατηρήσει την ιδιαιτερότητα της εθνικής του ταυτότητας όπως τη γλώσσα, την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά του. Η γέννηση της εθνικής συνείδησης συντελέστηκε προς το τέλος του 19ου αιώνα.


Ο 20ός αιώνας
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1η Δεκεμβρίου 1918) οι Σλοβένοι προσχώρησαν στο βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, που κατόπιν ονομάστηκε Γιουγκοσλαβία, στο οποίο όμως δε συμπεριλήφθησαν όλοι τους, αλλά άλλοι από αυτούς κατοίκησαν σε αυστριακά εδάφη και άλλοι (400.000) πολιτογραφήθηκαν Ιταλοί (συνθήκη Ραπάλο 12 Νοεμβρίου 1920). Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (Απρίλιος 1941) τα σλοβένικα εδάφη διαμοιράστηκαν ανάμεσα στην Ιταλία, στη Γερμανία και στην Ουγγαρία. Μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας την επανασυγκρότηση της Γιουγκοσλαβίας και την ανακήρυξή της σε ομοσπονδία σοσιαλιστικών δημοκρατιών, μια από τις οποίες ήταν και η Δημοκρατία της Σλοβενίας, στα σλοβενικά εδάφη ενσωματώθηκαν το δυτικό Καρστ, οι Ιουλιανές Άλπεις, η Ανατολική Ίστρια (1945-1947) και η Βορειοδυτική Ίστρια (1954). Στις 25 Ιουνίου 1991 η Δημοκρατία της Σλοβενίας διακήρυξε την ανεξαρτησία της από την πρώην Γιουγκοσλαβία, η οποία αναγνωρίστηκε άνευ όρων και επίσημα από τη Γερμανία στη Σύνοδο Κορυφής των κρατών μελών της ΕΟΚ το Δεκέμβριο του 1991. Στις 23 Δεκεμβρίου 1991 η Σλοβενία επικύρωσε το σύνταγμά της και στις 22 Μαΐου 1992 έγινε μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Το 1993 με διάταγμα του προέδρου της Δημοκρατίας η Ελλάδα συνέστησε πρεσβεία στη Λιουμπλιάνα.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει αναλάβει από τον Απρίλιο του 1990 ο πρώην κομουνιστής Μίλαν Κούτσαν, που ανήκε στο πολιτικό σχήμα Ενιαία Λίστα και εκλέχτηκε επίσημα στο προεδρικό αξίωμα το 1992. Από τις 14 Μαΐου 1992 πρωθυπουργός είναι ο Γιάνεζ Ντρνόβσκι, επικεφαλής του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος. Η Σλοβενία συνδέθηκε με εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και στις 10 Ιουνίου 1996 κατέθεσε αίτηση για την αποδοχή της ως πλήρες μέλος της Ε.Ε.

Η σημερινή πολιτική κατάσταση

Από τις 22 Δεκεμβρίου του 2002 Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Γιάνεζ Ντρνόβσκι και από τις 11 Δεκεμβρίου του 2002 πρωθυπουργός είναι ο Άντον Ροπ. Το πρώτο εξάμηνο του 2003 κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας η Σλοβενία έγινε επίσημα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το έδαφος της Σλοβενίας είναι κατά κύριο λόγο ορεινό και κατάφυτο από δάση και παρά την περιορισμένη έκταση της χώρας εμφανίζει μεγάλες μορφολογικές αντιθέσεις λόγω της παρουσίας πολλών ποτάμιων υδάτων και εύφορων κοιλάδων. Οι τελευταίοι βραχίονες των Άλπεων διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό το έδαφος της Σλοβενίας, στο βορειοδυτικό τμήμα της οποίας υψώνεται μέρος των Ιουλιανών Άλπεων, που απλώνονται μέχρι το νότο σχηματίζοντας άλλα ορεινά συγκροτήματα. Το πιο ψηλό όρος των Ιουλιανών Άλπεων είναι το Τρίγκλαβ, που φτάνει σε ύψος 2.863 μ. και διαμορφώνει τοπία εντυπωσιακής ομορφιάς. Οι νότιες υπώρειες των Ιουλιανών ή Ανατολικών Άλπεων κατέρχονται στην περιοχή της Λουμπλιάνας, από όπου ανέρχεται η οροσειρά των Δειναρικών Άλπεων, που απλώνεται σε μεγάλο μήκος. Στη βόρεια Σλοβενία συναντάται η οροσειρά Καραβάνκεν, γνωστή παλαιότερα ως "όρη των Κροατών", με ψηλότερη την κορυφή Γκρίνταβετς (2.558 μ.), που αποτελεί φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Σλοβενία και στην Αυστρία. Πιο νότια και νοτιοανατολικότερα απαντούν τα όρη Κάμνικ. Με διεύθυνση από τη δύση προς την ανατολή εκτείνεται το όρος Προχόριε που φτάνει σε υψόμετρο 1.503 μ. και με τη λοφώδη περιοχή Κόζιακ χωρίζουν τη λεκάνη του Δράβου από τη λεκάνη του Σάβου. Στην κεντρική και βορειοανατολική Σλοβενία συναντούνται τα εύφορα βυθίσματα της Λουμπλιάνα και του Μάριμπορ αντίστοιχα και στο ανατολικό τμήμα απλώνεται μια εκτεταμένη πεδινή έκταση, που διακόπτεται από λόφους και συνδέεται με το Παννονικό Λεκανοπέδιο.

Σε γενικές γραμμές το κλίμα είναι ηπειρωτικό μεσευρωπαϊκό αλλά προς το νότο η επίδραση του ηπειρωτικού κλίματος μειώνεται και επικρατούν μεσογειακές κλιματικές συνθήκες. Η Αδριατική θάλασσα ελάχιστα επηρεάζει στη διαμόρφωση του κλίματος, επειδή οι Ανατολικές Άλπεις εμποδίζουν τους θαλάσσιους ήπιους ανέμους να πνεύσουν, ενώ αντίθετα επιτρέπουν την επίδραση των ψυχρών ασιατικών ανέμων, που έχουν ανατολική προέλευση και μειώνουν τη μέση θερμοκρασία του χειμώνα. Οι βροχοπτώσεις φτάνουν στο ύψος των 600 ως 850 χιλιοστομέτρων ετησίως και αυξάνονται ανάλογα με το υψόμετρο. Η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι κάτω από 0°C και οι χειμώνες είναι ψυχροί, ενώ η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου κυμαίνεται γύρω στους 20°C και τα καλοκαίρια είναι σχετικά δροσερά και ευχάριστα.

Το 2002 ο πληθυσμός εκτιμήθηκε σε 1.932.917 κατοίκους και η πυκνότητά του σε 95 άτομα ανά τ. χλμ., με το 63,5% του συνόλου να διαμένει σε αστικά κέντρα και το υπόλοιπο 36,5% να κατοικεί στην επαρχία. Το 2002 το προσδοκώμενο μέσο όριο ζωής ήταν τα 75,29 χρόνια, 79,37 για τις γυναίκες και 71,42 για τους άνδρες. Τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της χώρας συμβαδίζουν με αυτά των υπόλοιπων αναπτυγμένων κρατών και παρουσιάζουν μόλις 0,14% ετήσιο ρυθμό αύξησης του πληθυσμού το 2002. Το ποσοστό γεννητικότητας ήταν 0,92% και θνησιμότητας 1%, με μικρότερο το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας 0,44% (2002).

Η χώρα έχει σχετικά επαρκές οδικό δίκτυο με μήκος 19.586 χλμ., από τα οποία τα 17.745 είναι στρωμένα με άσφαλτο (2002). Το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε μήκος 1.201 χλμ., από τα οποία το 41% ηλεκτροδοτούμενο (2001). Τα πιο σημαντικά λιμάνια είναι του Κόπερ και της Ίζολα. Υπάρχει ένα αεροδρόμιο για διεθνείς τακτικές πτήσεις στη Λουμπλιάνα και από το 1991 ο εθνικός αερομεταφορέας είναι ο Adria Airways.

Το επικοινωνιακό δίκτυο είναι ικανοποιητικό, με 722.000 τηλεφωνικές συσκευές, 710.000 τηλεοπτικούς δέκτες και 805.000 ραδιόφωνα (1997). Το 1996 η μέση ημερήσια κυκλοφορία των εφημερίδων ήταν 154 φύλλα ανά 1000 άτομα.