Μαλαισία – Ζούγκλα Βόρνεο – Σιγκαπούρη | Χριστούγεννα 2020

Δέκα χιλιάδες εργάτες ήταν απαραίτητοι προκειμένου να οικοδομήσουν το ναό με τα εννέα διαφορετικά επίπεδά του. Επί 80 χρόνια συσσώρευαν την τεράστια ποσότητα των 67.740 κυβικών μέτρων λίθων, κομμένων με ακρίβεια, τον ένα πάνω στον άλλο, χωρίς καθόλου ασβέστη ανάμεσά τους, μέχρι που ο αρχικός λόφος μετατράπηκε σε ένα βουνό κατασκευασμένο από χέρι ανθρώπου. Μορφές του Βούδα σε μπρούντζο, σε πέτρα και σε ανάγλυφα τοποθετήθηκαν κατά μήκος των εννέα επιπέδων.
Όταν ολοκληρώθηκε το 830, το ιερό αυτό μέρος έγινε γνωστό από τους βουδιστές ως Μπορομπουντούρ, το οποίο σημαίνει «πολλοί Βούδες».
Για πολλούς βουδιστές προσκυνητές που επισκέπτονται το Μπορομπουντούρ, ο ναός του κίτρινου-καφέ βουνού αποτελεί ένα απαράμιλλο ιερό θαύμα του κόσμου.
Ανεβαίνοντας τα εννέα επίπεδα με δεξιόστροφη πορεία, λέγεται ότι σκαρφαλώνουν τις «τρεις σκάλες υπάρξεως», οι οποίες οδηγούν από το γήινο στον επουράνιο κόσμο. Ύστερα από αυτό, οι προσκυνητές θα περάσουν μπροστά από χιλιάδες ανάγλυφες επιγραφές που αναπαριστάνουν τη ζωή και τη διδασκαλία του Βούδα. Εκτός από τα παραπάνω, τους περιμένουν πολλά κοιλώματα στους τοίχους με μορφές του Βούδα και των μαθητών του, πριν φτάσουν πάνω στα τρία υψηλά επίπεδα του ναού όπου υπάρχουν 72 στούπες (πέτρινες κατασκευές σε σχήμα καμπάνας, καθεμία από τις οποίες περιέχει έναν πέτρινο Βούδα). Στην κορυφή του ναού, οι προσκυνητές συναντούν τη μεγαλύτερη στούπα, τη μοναδική η οποία είναι άδεια, συμβολίζοντας την απόλυτη ηρεμία και τη φώτιση (νιρβάνα).
Η ανακάλυψη του Μπορομπουντούρ το 1814 οφείλεται στο Βρετανό γενικό διοικητή της Μαλαισίας, σερ Τόμας Στάνφορντ Ράφλες. Ο ναός είχε υποστεί μεγάλη καταστροφή, το μεγαλύτερο μέρος των μπρούντζινων κατασκευών είχε εξαφανιστεί και πολλά από τα αγάλματα δεν είχαν κεφάλι. Από το 1907 έως το 1911 ο Δανός Τέοντορ βαν Ερπ οργάνωσε την πρώτη συστηματική αποκατάσταση.
Το 1991 ολόκληρο το συγκρότημα ανακηρύχθηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Η Ινδοκίνα είναι η ανατολικότερη από τις τρεις μεγάλες χερσονήσους της Νότιας Ασίας. Στα βορειοδυτικά ορίζεται από την αλυσίδα Αρακάν και στα βόρεια από το υψίπεδο του Γιουνάν. Βρίσκεται κοντά στον Ισημερινό. Εκτείνεται μεταξύ 1° και 23° Βόρειου Γεωγραφικού Πλάτους και μεταξύ 91° και 109° Ανατολικού Γεωγραφικού Μήκους. Βρέχεται στα δυτικά από τον Ινδικό Ωκεανό (Κόλπος της Βεγγάλης, Θάλασσα των Ανταμάν, Στενό της Μαλάκα) και στα ανατολικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό (Νότια Κινεζική Θάλασσα). Είναι μια γιγαντιαία χερσόνησος που περιλαμβάνει τη Μιανμάρ (Βιρμανία), την Ταϊλάνδη, τη Μαλαϊκή Χερσόνησο, την Καμπότζη, το
Λάος και το Βιετνάμ. Οι ακτές της Ινδοκίνας είναι ως επί το πλείστον ψηλές και ευθύγραμμες, εκτός από  το  Δέλτα  των  ποταμών  Iραουάντι  (Θάλασσα  των  Ανταμάν),  Μενάμ  (κόλπος  του  Σιάμ), Μεκόνγκ (Νότια Κινεζική Θάλασσα) και Ερυθρού ποταμού ή Σονγκ Κόι (Κόλπος του Τονκίν).
Γενικά η Ινδοκίνα είναι ορεινή περιοχή, με οροσειρές και υψόμετρα που μειώνονται βαθμιαία από το Βορρά προς το Νότο.
Οι ποταμοί, των οποίων ο ρους καθορίζεται από την ορεογραφία, κατέρχονται από τα βόρεια προς τα νότια, εκτός από τον Ερυθρό ποταμό, που ρέει στα βορειοανατολικά σύνορα της Ινδοκίνας, από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά. Μεγαλύτεροι ποταμοί είναι ο Iραουάντι, o Σιτάνγκ και ο Σαλουίν, που εκβάλλουν στον Ινδικό Ωκεανό και o Μενάμ, o Μεκόνγκ και o Ερυθρός ποταμός που εκβάλλουν στον Ειρηνικό. Έχουν μεγάλη σημασία, γιατί αποτελούν συγκοινωνιακές αρτηρίες με την ενδοχώρα και έχουν δημιουργήσει εκτεταμένες και εύφορες προσχωσιγενείς πεδιάδες.
Ο ποταμός Μεκόνγκ, «ο πατέρας των ποταμών», «ο ποταμός των εννέα δράκων» με μήκος 4.180 χιλιομέτρων, είναι ο πέμπτος σε μήκος ποταμός της Ασίας και από τους μεγαλύτερους του κόσμου. Διαδραματίζει από τους πανάρχαιους χρόνους έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των λαών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι για την Ινδοκίνα ό,τι ο Νείλος για την Αίγυπτο. Το Δέλτα του ήταν και είναι μία από τις μεγαλύτερες ορυζοπαραγωγικές περιοχές παγκοσμίως. Εκατομμύρια Ταϊλανδών, Λαοτινών, Καμποτζιάνων και Βιετναμέζων στηρίζονται στα νερά του για να καλλιεργήσουν το ρύζι, που αποτελεί τη βασική τροφή τους. Ο Μεκόνγκ είναι πλωτός και αποτελεί έτσι μια αρτηρία επικοινωνιών.
Το κλίμα της Ινδοκίνας είναι υποτροπικό με μέση ετήσια θερμοκρασία 28°C και διαμορφώνεται από τους μουσώνες, εξαιτίας των οποίων το έτος έχει μόνο δύο εποχές: την εποχή των βροχών και την εποχή της ξηρασίας. Ωστόσο, οι υψομετρικές διαφορές, το πλάτος και η διεύθυνση των ορεινών αλυσίδων δημιουργούν ιδιαίτερες συνθήκες από ζώνη σε ζώνη. Οι απότομες ατμοσφαιρικές μεταβολές προκαλούν συχνούς καταστρεπτικούς τυφώνες που σαρώνουν μεγάλες εκτάσεις συντρίβοντας δέντρα και σπίτια.
Χάρη στα άφθονα νερά των ποταμών και στο υγρό κλίμα, η βλάστηση της περιοχής είναι γιγαντιαία. Στο δυτικό τμήμα της Ινδοκίνας υπάρχουν τροπικά δάση και στο ανατολικό σαβάνες.
Στις περιοχές των Δέλτα και στις προσχωσιγενείς ζώνες καλλιεργούνται ρύζι, τσάι, βαμβάκι, καπνός, καουτσούκ και ζαχαροκάλαμο. Πολύ πλούσια είναι επίσης η πανίδα, με πολυάριθμες ποικιλίες ερπετών, αμφίβιων, ψαριών και θηλαστικών, από τα οποία ο βούβαλος χρησιμοποιείται ευρύτατα στους ορυζώνες.
Ο πληθυσμός οφείλει τη σύστασή του σε πολλά μεταναστευτικά ρεύματα, τα οποία διαδέχτηκαν το ένα το άλλο και συγχωνεύτηκαν με την πάροδο των αιώνων.
Κυριότερες  εθνικές  ομάδες  είναι  οι  Βιρμανοί,  οι  Τάι,  οι  Χμερ  και  οι  Αναμίτες.  Ιδιαίτερη  ομάδα αποτελούν οι Μαλαίοι, που κατοικούν στο νότιο τμήμα της Χερσονήσου της Μαλάκα. Υπάρχουν επίσης πολλοί Κινέζοι, ιδιαίτερα στη Μαλαισία.

Μπρουνέι Νταρουσαλάμ, το Σουλτανάτο του Μπρουνέι, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, ο ισλαμικός θύλακας που βρίσκεται στη βόρεια ακτή του Βόρνεο, στη ΝΑ Ασία. Η χλιδή του πετρελαιοπαραγωγού σουλτανάτου του Μπρούνεϊ με τα μεγαλόπρεπα τζαμιά και τα πλωτά χωριά, μας μεταφέρει σε κόσμους μαγικούς και παραμυθένιους, μια και εδώ έχει αναπτυχθεί μια κοινωνική δομή που μόνο σε παραμύθια μπορούμε να συναντήσουμε.
Από τη στιγμή που θα βγούμε από το αεροδρόμιο για να μεταφερθούμε στην πόλη, θα διαπιστώσουμε μια παραμυθένια ατμόσφαιρα. Είναι η χλιδή που είναι διάχυτη παντού, τα λόγια του ξεναγού μας για το Σουλτάνο και τον τρόπο που αντιμετωπίζει το λαό του, τον πλούσιο τρόπο ζωής των κατοίκων του, την πραγματικά δωρεάν υγεία και εκπαίδευση, την έλλειψη φόρων, το μικρότερο χρόνο εργασίας στον κόσμο και όλα εκείνα που στους Δυτικούς φαίνονται σαν από άλλο πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο που ουσιαστικά δεν υπάρχει λόγος για αντιπολίτευση σε αυτό το ονειρεμένο κράτος.

Ο Σουλτάνος δείχνει να είναι ιδιαίτερα μοντέρνος, γοητευτικός και ευφυής, εμφανίζεται ντυμένος με στρατιωτικές στολές, παραδοσιακές φορεσιές αλλά και casual δυτικά ρούχα. Υπήρξε παντρεμένος και με μία αεροσυνοδό, με την οποία όμως χώρισε. Παρ’ ότι έχει το δικαίωμα 4 συζύγων προτιμά να διατηρεί τις θέσεις κενές. Σε όλους τους χώρους - από δημόσιες υπηρεσίες, γραφεία, μαγαζιά και σπίτια μέχρι εστιατόρια και ξενοδοχεία - δεσπόζουν φωτογραφίες του Σουλτάνου και της πρώτης συζύγου του.
Η αντίληψη ότι τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν κάθε είδους διασκέδαση δεν φαίνεται να είναι ιδιαιτέρως καινούργια στη βασιλική οικογένεια του Μπρουνέι. Ο ίδιος ο σουλτάνος, όταν επρόκειτο να γιορτάσει τα 50ά του γενέθλια, τον Ιούλιο του 1996, ξόδεψε πάνω από 25 εκατ. δολάρια για το πάρτι και έδωσε άλλα 15 εκατ. δολάρια ως αμοιβή στον Μάικλ Τζάκσον για να τραγουδήσει τρία τραγούδια.
Σε μια χώρα λοιπόν όπου είναι κακούργημα να συζητάς για τα έξοδα της κυβέρνησης, ο οικονομικός εφιάλτης έγινε ο πρίγκιπας Τζέφρι, ο μικρός αδελφός του σουλτάνου.
Ο περιβόητος πλέιμποϊ, σύμφωνα με πληροφορίες του υπεύθυνου ασφαλείας της βασιλικής οικογένειας, περιπλανιέται ανά τον κόσμο συνοδευόμενος πάντα από ένα χαρέμι 15 ως 20 γυναικών. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το ενδιαφέρον του πρίγκιπα ήταν και εξακολουθεί να είναι η αναζήτηση όμορφων κοριτσιών και η μεταφορά τους στο Μπρουνέι. Έχει μάλιστα οργανώσει ένα διεθνές δίκτυο αναζήτησης κοριτσιών σε όλο τον κόσμο. Όλα τα καλά όμως συνοδεύονται τις περισσότερες φορές με δυσάρεστα γεγονότα. Το κερασάκι της τούρτας όμως ήρθε να το εναποθέσει το περιοδικό "Forbes", το οποίο υποβίβασε τον σουλτάνο στον δεύτερο πλουσιότερο άνθρωπο από πρώτο που τον θεωρούσε μέχρι πρόσφατα. "Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες.

Μια άλλη πραγματικότητα - ο απαγορευμένος κοινωνικός παράδεισος
Το μικροσκοπικό Μπρουνέι δεν είναι παρά μια μικρή κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη. Το πλήρες όνομά του είναι: "Negara Brunei Darussalam" και σημαίνει "Μπρουνέι, ο οίκος της Ειρήνης", χαρακτηρισμός που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, μια και οι κάτοικοι του έχουν για λίγα να προβληματιστούν και η λέξη ηρεμία έχει την απόλυτη ερμηνεία της. 
Μια από τις μικρότερες χώρες της Γης, έχει πολλά οικονομικά ρεκόρ να επιδείξει, αλλά και πολλές ιδιομορφίες, καθώς δεν υπάρχει πολιτική ζωή και τα ήθη είναι αυστηρά. 
Οι κάτοικοι του Μπρουνέι είναι ένας πραγματικά φιλήσυχος και ειρηνικός λαός. Πώς να μην είναι άλλωστε όταν δεν υπάρχουν άστεγοι, πεινασμένοι, ζητιάνοι ή άτομα τα οποία να υποφέρουν από την ανυπαρξία παροχών. Όσοι δεν έχουν προσωπική περιουσία ή ιδιοκτησία, τους παρέχονται δωρεάν σπίτια τα οποία μπορούν να εξαγοράσουν σε βάθος χρόνου. Σε άτομα που είναι ιδιαίτερα φτωχά, παρέχονται εκτάσεις με σκοπό την εκμετάλλευση και την εγκατάσταση. Τα παιδιά πηγαίνουν όλα σχολείο και μάλιστα παροτρύνονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Επιπρόσθετα οι αριστούχοι χρηματοδοτούνται για να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό. Η ασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες αυτού του κράτους δεν σταματά εδώ. Σε περίπτωση που νοσήσουν μπορούν να νοσηλευτούν κανονικά και μετά από την αποθεραπεία και την ίαση να αφήσουν στο νοσοκομείο ένα συμβολικό ποσό. Σε περίπτωση που κάποιο νόσημα δεν μπορεί να θεραπευτεί, ο πολίτης μεταβαίνει στο εξωτερικό για θεραπεία και τα έξοδα αναλαμβάνονται από το κράτος, δηλαδή τον ίδιο τον Σουλτάνο. Πρόκειται για έναν κοινωνικό παράδεισο με ανύπαρκτους φόρους. Στις περισσότερες "δύσκολες" εργασίες εργάζονται εργάτες από το εξωτερικό και το σημαντικότερο εργάζονται το λιγότερο χρόνο εβδομαδιαία από οποιοδήποτε άλλο σημείο στον πλανήτη και έχουν τις περισσότερες αργίες στη γη. Ο "οίκος της Ειρήνης" είναι ασφαλής και χωρίς εγκληματικότητα, αλλά και ένα μέρος όπου η δημοκρατία δεν φαίνεται να έχει άμεση προτεραιότητα. Παρά τον μεγάλο πλούτο της χώρας, στην πρωτεύουσα μεγάλος πληθυσμός ζει σε πασσαλόκτιστα σπίτια. Η συγκοινωνία στο "χωριό του νερού" γίνεται μόνο με βάρκες κάθε είδους, μεγέθους και ταχύτητας. Κλασσική διασκέδαση θεωρείται η έξοδος νωρίς για φαγητό, καφέ ή κινηματογράφο στα εμπορικά κέντρα μέσα στην πόλη. Ο πλούτος της χώρας τροφοδοτεί το Κράτος Πρόνοιας και εξασφαλίζει την ευλαβική υπακοή των πολιτών, χαρίζει όμως και τη δυνατότητα στο Σουλτάνο να ζει πραγματικά πέρα από τα όρια της χλιδής. Το παλάτι του είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο και ονομάζεται "Παλάτι της Γνώσης". Χτίστηκε μόλις έφυγαν οι Βρετανοί, οπότε και η χώρα επανέκτησε την πλήρη ανεξαρτησία της και η Αυτού Εξοχότητα την απόλυτη κυριαρχία. Το πολιτικό σύστημα της χώρας αποτελείται από το Σουλτάνο και την Κυβέρνηση, υπάρχουν επίσης εκλεγμένοι εκπρόσωποι των 4 περιφερειών καθώς και του κάθε χωριού που συνθέτει την περιφέρεια. Στην πραγματικότητα, όλες οι αποφάσεις περνούν από τον Σουλτάνο, ο οποίος είναι κέντρο και "θεμέλιος λίθος" της κοινωνίας. Μία φορά το χρόνο το Παλάτι ανοίγει τις πύλες του στους πολίτες και όλοι οι άνδρες μπορούν να χαιρετίσουν διά χειραψίας τον Σουλτάνο και όλες οι γυναίκες τις συζύγους του, ανάμεσα στις οποίες, η πρώτη είναι και η ισχυρότερη. Πέρα από το αλκοόλ (επιτρέπεται να έχετε μαζί σας μια μικρή ποσότητα αλκοόλ για ιδιωτική χρήση), το κάπνισμα είναι άλλη μια συνήθεια που πρέπει να ξεχάσετε, κι αυτό όχι λόγω του Ισλάμ, αλλά χάρη σε μια καμπάνια που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια, μέσω της οποίας, ο Σουλτάνος πέτυχε να σταματήσει καπνιστές χρόνων από την ανθυγιεινή αυτή συνήθεια.

ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ - ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΠΑΣΣΑΛΟΥΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ - ΒΑΡΚΑΔΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ
Πρωτεύουσα του σουλτανάτου είναι η Μπαντάρ Σερί Μπεγκάουαν, που στο παρελθόν ονομαζόταν Πόλη του Μπρουνέι (η ονομασία της άλλαξε στις 3/10/1970). Το πρώτο μέρος του ονόματος της πόλης (Μπαντάρ), προέρχεται από την περσική γλώσσα και σημαίνει "λιμάνι", ενώ το δεύτερο συνθετικό της (Σερί Μπεγκάουαν) προέρχεται από τις σανσκριτικές λέξεις Σρι Μπάγκουαν και σημαίνει "ευλογημένο".  Κατά τη διάρκεια της ξενάγησής μας θα γνωρίσουμε τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του Σουλτανάτου του Μπρουνέι. Πρώτος σταθμός μας η ανοιχτή αγορά, όπου οι κάτοικοι κάνουν τις καθημερινές συναλλαγές και τα ψώνια τους. Κι αφού αρχίσουμε να ζούμε στον παλμό της ζωής των κατοίκων, θα γνωρίσουμε την ιστορία και την τέχνη τους στο Μουσείο του Μπρουνέι. Μέσα στο μοντέρνο του κτίριο στεγάζονται θαυμάσιες συλλογές ισλαμικής τέχνης, παρουσιάζονται η παραγωγή και η επεξεργασία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, που αποτελούν τις κύριες πλουτοπαραγωγικές πηγές του Σουλτανάτου, ο πλούτος της χλωρίδας του με την τεχνική του διοράματος, αρχαιολογικά ευρήματα και η ιστορία του Μπρουνέι από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα, τα ήθη και έθιμα του λαού του και μία εκπληκτική συλλογή όπλων, ανάμεσα στα οποία τα φημισμένα κανόνια του Μπρουνέι. Στη συνέχεια θα επισκεφθούμε το Κτίριο των Βασιλικών Εμβλημάτων, που άνοιξε τις πύλες του στις 30/9/1992, για να θαυμάσουμε βασιλικά διάσημα, βασιλικές άμαξες, χρυσά και ασημένια όπλα, κοσμήματα, κορώνες του βασιλικού ζεύγους, τον θρόνο που χρησιμοποιεί ο σουλτάνος στις επίσημες τελετές, πολύτιμα δώρα ξένων ηγετών, αλλά και τη ζωή του σημερινού μονάρχη από τη γέννησή του μέχρι σήμερα, καθώς και τη συνταγματική ιστορία και το πολίτευμα της χώρας. Ακολούθως θα επισκεφθούμε ένα από τα πιο σημαντικά ισλαμικά μνημεία σε ολόκληρη την περιοχή: το μουσουλμανικό τέμενος Τζέιμ Ασρ Χασανάλ Μπολκιάχ, γνωστό και ως Τέμενος Κιαρόνγκ, ένα τεράστιο μαρμάρινο οικοδόμημα, που οικοδομήθηκε ως ανάμνηση της 25ης επετείου της ανάρρησης του σουλτάνου Χασανάλ Μπολκιάχ στον θρόνο και εγκαινιάστηκε επίσημα στις 14/7/1994. Συνεχίζοντας την περιήγησή μας, θα φθάσουμε στο Κάμπονγκ Άγιερ, το μεγαλύτερο πλωτό χωριό στον κόσμο, που οι Ευρωπαίοι αποκαλούν "Βενετία της Ανατολής". Τριάντα χιλιάδες άνθρωποι ζουν μέσα σε σπίτια που στέκουν πάνω σε πασσάλους στη θάλασσα και στριμώχνονται σ’ έναν λαβύρινθο από ξύλινες διαβάσεις, που συνδέουν τις κατοικίες τους με την αγορά, τα σχολεία, τα τζαμιά, τα νοσοκομεία, τα αστυνομικά τμήματα και την πυροσβεστική. Κι αφού επισκεφθούμε ένα πλωτό σπίτι και πιούμε τσάι με τοπικά γλυκίσματα, θα κάνουμε μια βαρκάδα στο δάσος που περιβάλει την πόλη για να αναζητήσουμε πιθηκάκια και άλλα ζώα.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ: :
Περιπλάνηση αργά το βράδυ στη φωταγωγημένη πολιτεία για να θαυμάσουμε το τζαμί Τζέιμ Ασρ Χασανάλ Μπολκιάχ με τους 29 θόλους του από χρυσάφι 24 καρατίων που λάμπουν σαν αστέρια μέσα στη νύχτα, αλλά και στη νυχτερινή αγορά με τις προκλητικές λιχουδιές της τοπικής κουζίνας, όπου οι κάτοικοι αγοράζουν το βραδινό τους. Μια φωτογραφία στο φωταγωγημένο, κομψό τζαμί του σουλτάνου Ομάρ Αλί Σαϊφουντιέν, που πήρε το όνομά του από τον 28ο σουλτάνο του Μπρουνέι, θα μας θυμίζει για πάντα την ομορφιά της πόλης αυτής.

Ο ποταμός Κιναμπαταγκάν είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στη Μαλαισία, έχει μήκος 560 χιλιόμετρα, ξεχύνεται από τα βουνά του Σαμπάχ νοτιοδυτικά και εκβάλλει στη βόρεια θάλασσα Σουλού. Συγκεντρώνει 10 πρωτεύοντα είδη άγριων ζώων και 4 είδη μαϊμούδων. Σε αυτόν δροσίζονται πέρα από τον ελέφαντα, τον ρινόκερο και τον κροκόδειλο, αρκούδες, ελάφια, αγριόγατες, λεοπαρδάλεις, φίδια και σαύρες. Επίσης στα κλαδιά των γύρω δέντρων, φωλιάζουν 27 είδη νυχτερίδων και 200 είδη πουλιών.

Ο ποταμός είναι φυσικά μια τεράστια προστατευμένη περιοχή. Στις όχθες του θα δούμε έλη μανγκρόβιων δέντρων, με τις ρίζες τους να φυτρώνουν στον υγρό πυθμένα αλλά τμήμα τους να είναι και εμφανές πάνω από την επιφάνεια του νερού. Τα δέντρα αυτά σχηματίζουν μοναδικούς υγροβιότοπους. Επίσης ένα άλλο εντυπωσιακό φαινόμενο, είναι οι λίμνες Κέρατα του Βοδιού που σχηματίζονται κατά μήκος του ποταμού. Εμείς θα πάμε σε μία από αυτές, την Κελενανάπ. Πρόκειται επίσης για πολύτιμο οικοσύστημα. Η ονομασία Κέρατο του Βοδιού οφείλεται στο σχήμα, το οποίο είναι πεταλοειδές ή μοιάζει πράγματι με κέρατο βοδιού. Στην πραγματικότητα αυτές οι λίμνες είναι παραποτάμια τμήματα του Κιναμπατανγκάν, χωρίς πηγή και εκβολή.

Στην περιοχή του Κιναμπαταγκάν θα ξεκινήσουμε και την αναζήτηση του βούκερου! Βούκερος ονομάζεται μία οικογένεια παραδείσιων πουλιών, παμφάγων, με πολύ μεγάλο ράμφος. Το ράμφος πέρα από το ότι είναι χρωματιστό αναλόγως το είδος, π.χ. κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, συχνά καλύπτεται στο πάνω μέρος και από ένα έξτρα κερατοειδές τμήμα. Γενικώς ο βούκερος είναι ένα εξωπραγματικό πουλί, το οποίο ζει μόνο σε τροπικά δάση. Τα είδη του είναι οχτώ και όλα θα τα δούμε στη βόλτα μας. Θα ακολουθήσουμε, συνοδεία οδηγού που θα μας εξηγεί τα πάντα, το ξύλινο Μονοπάτι του Βούκερου μέσα στο Δάσος της Βροχής. Στη βόλτα μας φυσικά θα δούμε και άλλα ζώα… όπως το αγριογούρουνο με μούσι (η φύση έχει μεγάλη φαντασία!), χιμπατζήδες, πιθηκάκια, ελέφαντες κτλ.

Το Βόρνεο είναι το μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους της Μαλαισίας και συνδυάζει πλούσια, παρθένα βλάστηση με γαλαζοπράσινα νερά. Βρίσκεται βόρεια της Αυστραλίας, στη θαλάσσια περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας και ανήκει διοικητικά σε τρεις χώρες, την Ινδονησία, τη Μαλαισία και το Μπρουνέι.
Το Βόρνεο είναι συνώνυμο της τροπικής ζούγκλας του,με τα δάση βροχής, που καλύπτει σχεδόν ολόκληρη την επιφάνειά του. Συγκεκριμένα η ζούγκλα Κιναμπατάγκανστην Καρδιά του Βόρνεο, είναι ίσως η πιο παρθένα τοποθεσία στον κόσμο και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν χαρτογραφηθεί πλήρως η χλωρίδα και η πανίδα της. Μέσα στη ζούγκλα ρέουν ποτάμια και σχηματίζονται λίμνες που δημιουργούν απίστευτα οικοσυστήματα. Εκεί, στην πυκνή, πλούσια βλάστηση ζουν ακόμη οι αρχαίες φυλές. Σε δικούς τους οικισμούς, πρωτόγονους, με τα δικά τους ήθη και έθιμα, και τους δικούς τους κανόνες. Είναι φυλές κυνηγών, ψαράδων, τροφοσυλλεκτών και παλιών πολεμιστών. Σε ορισμένες από αυτές η ανθρωποφαγία (των ηττημένων πολεμικών εχθρών) αποτελούσε μέχρι πρόσφατα μέρος του εθιμικού. Στο σπίτι των ανδρών που υπάρχει σε κάθε οικισμό, κάτι σαν λέσχη που τη διαχείρισή της έχει ο αρχηγός της φυλής, βλέπουμε ακόμη στολισμένα ανθρώπινα κρανία-τρόπαια κάποιας νίκης. Η πιο διάσημη ίσως από αυτές τις φυλές είναι οι Νταγιάκ.
Είναι σαφές πως όποιος πάει στο Βόρνεο και μπει μέσα στη ζούγκλα του θα ζήσει αλησμόνητες εμπειρίες! Θα εξερευνήσει σπήλαια, θα ταξιδέψει σε ποτάμια και λίμνες (όπως το Κέρατο του Βοδιού) με παραδοσιακές πιρόγες,θα περπατήσει στα υπερυψωμένα μονοπάτια των πρώτων φυσιοδιφών ανάμεσα στις φυλλωσιές των πανύψηλων δέντρων, θα κολυμπήσει σε κρυστάλλινα νερά με κάτασπρες αμμουδιές και κοκκοφοίνικες. Και φυσικά, πέρα από τις φυλές θα συναντήσει και τους παγκοσμίως διάσημους Μεγάλους 5 του Βόρνεο: ουρακοτάγκος, πίθηκος με προβοσκίδα, κροκόδειλος, ελέφαντας, ρινόκερος. Πρόκειται για είδη που ζουν μόνο εκεί και κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Ας μην ξεχνάμε πως ο Δαρβίνος είχε περιγράψει τη ζούγκλα του Βόρνεο ως «ένα μεγάλο, οργιώδες θερμοκήπιο που δημιούργησε η φύση για τον εαυτό της»… Για παράδειγμα στην Καρδιά του Βόρνεο ξέρουμε πως ευδοκιμούν αυτή τη στιγμή περισσότερα από 10.000 είδη ενδημικών φυτών, 10 είδη πρωτευόντων, 350 είδη πτηνών και 150 είδη ερπετών. Μέσα σε αυτή την απίστευτη βιοποικιλότητα πραγματοποιούνται συνεχώς έρευνες της WWFτις οποίες χρηματοδοτούν τα τρία κράτη: Μαλαισία, Μπρουνέι, Ινδονησία. Οι πιο πρόσφατες έρευνες μας συστήνουν τρία νέα είδη πανίδας που αξίζει να γνωρίσουμε. Αυτά είναι:
- Το μακρύτερο έντομο του κόσμου, το Phobaeticuschani, το οποίο μοιάζει με κομμένο ξύλο και έχει μήκος 56,7 εκατοστά με τα πόδια τεντωμένα. Οι επιστήμονες έχουν συλλέξει μόνο έξι δείγματα του είδους και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι στιγμής τη βιολογία του.
- Ένας ορεσίβιος γυμνοσάλιαγκας με ουρά τρεις φορές μακρύτερη από το σώμα του. Το παράξενο με αυτόν είναι πως όταν το αρσενικό εντοπίσει το θηλυκό, εκτοξεύει κατά πάνω του ανθρακικό ασβέστιο. Φανιστείτε αυτές τις εκτοξεύσεις σαν ερωτικά βέλη, τα οποία περιέχουν μια ορμόνη που προκαλεί σεξουαλική διέγερση στο θηλυκό.
- Ο βάτραχος Barbourulakalimantanensis, μήκους επτά εκατοστών, ο οποίος δεν έχει πνεύμονες και αναπνέει αποκλειστικά από το δέρμα. Αυτή η ιδιαίτερη ανατομία του δίνει επίπεδο, υδροδυναμικό σχήμα, που τον βοηθάει να ζει μέσα στους τροπικούς χείμαρρους.

Βρίσκονται βόρεια της Κουάλα Λουμπούρ και είναι ένα εντυπωσιακόσύμπλεγμα σπηλαίων που λειτουργούν ως λατρευτικός χώρος. Συγκεκριμένα μέσα σε αυτά βρίσκονται τρεις διαδοχικοί ινδουιστικοί ναοί που είναι οι σημαντικότεροι εκτός του ινδικού εδάφους και έλκουν κάθε χρόνο περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες. Τα σπήλαια είναι φυσικά λαξευμένα μέσα σε έναν λόφο από ασβεστόλιθο και στο εσωτερικό τους, ανάμεσα στους εντυπωσιακούς σταλακτίτες, έχουν κατασκευαστεί ινδουιστικοί ναοί, παρεκκλήσια, αγάλματα και μνημεία. Στην είσοδό τους δεσπόζει το ύψους 42,7 μέτρων χρυσό άγαλμα της θεότητας Μουρούνγκαν. Και πίσω από αυτό272 σκαλοπάτια, τα οποία οι επισκέπτες ανεβαίνουν για να μπούνε μέσα στα σπήλαια. Αυτά τα σκαλοπάτια κάθε χρόνο βάφονται σε διαφορετικά έντονα χρώματα για το περίφημο ετήσιο πανηγύρι Ταϊπουσάμκαι η θέα τους σε συνδυασμό με τον βραχώδη λόφο και το χρυσαφί άγαλμα της εισόδου είναι περισσότερο από εντυπωσιακή. Τα σκαλοπάτια κατασκευάστηκαν το 1920 και αρχικά ήταν ξύλινα. Αργότερα όμως, λόγω της φθοράς που προκαλούσε η μεγάλη προσέλευση πιστών, αντικαταστάθηκαν από τσιμεντένια.
Ο ασβεστόλιθος του λόφου στον οποίο βρίσκονται τα σπήλαια είναι ηλικίας 400 εκατ. ετών. Στην αρχαιότητα φαίνεται ότι στις εσοχές του έβρισκαν καταφύγιο μέλη της προ-μαλαισιανής φυλής Τεμουάν. Αυτοί είναι οι πρώτοι κάτοικοι της χερσονήσου. Στη νεότερη ιστορία, τα σπήλαια ανακαλύφθηκαν από τους κινέζους κατακτητές στα μέσα του 19ου αιώνα, οι οποίοι έξυναν τα περιττώματα πουλιών και νυχτερίδων από τον ασβεστόλιθο για να τα χρησιμοποιήσουν ως λίπασμα. Διεθνώς η τοποθεσία έγινε γνωστή το 1878 όταν εντοπίστηκε από τις αποικιοκρατικές Βρετανικές Αρχές και όταν την επισκέφθηκε ο αμερικανός φυσιοδίφης Γουίλιαμ Χόρναντεϊ ο οποίος έγραψε σχετική έκθεση. 
Θρησκευτικό χώρο κατέστησε τα σπήλαια το 1890 ο ινδός έμπορος ΤαμπουσαμίΠιλάι. Τον ενέπνευσε η μεγαλοπρεπής φυσική είσοδος του κεντρικού σπηλαίου, του λεγόμενου σήμερα Ναού. Την ίδια χρονιά ο Πιλάι είχε ιδρύσει και έναν ακόμη ναό αφιερωμένο στον Σρι Μαχαμαριαμάν στην Κουάλα Λουμπούρ. Το πρώτο πανηγύρι Ταϊπουσάμ−που γιορτάζει τις αξίες της πίστης, της αντοχής και της μετάνοιας− οργανώθηκε στο Μπατού το 1892 και έκτοτε κάθε χρόνο πραγματοποιείται ανελλιπώς τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου.
Ο λόφος καθώς και τα ίδια τα σπήλαια αποτελούν μνημείο φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Η περιοχή μέσα και έξω από τους ναούς τροφοδοτεί ένα εντυπωσιακό οικοσύστημα το οποίο μελετάται διαρκώς από τους φυσιοδίφες. Επίσης ο ασβεστολιθικός λόφος αποτελεί εξαιρετικά δημοφιλή τοποθεσία αναρρίχησης.

Η Σιγκαπούρη, πρωτεύουσα της ομώνυμης Δημοκρατίας, είναι μία υπερσύγχρονη μητρόπολη, που φημίζεται για την απόλυτη πολεοδομική τάξη και τον πολιτισμό των κατοίκων της. Η πόλη αυτή, πέραν όλων των άλλων, θεωρείται και η πατρίδα της… ορχιδέας. Ένα από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά αξιοθέατά της είναι ο περίφημος Εθνικός Κήπος Ορχιδέων , ο οποίος φιλοξενεί τη μεγαλύτερη έκθεση των συγκεκριμένων ανθοφόρων στον κόσμο. Ο κήπος αυτός είναι μέρος των Βοτανικών Κήπων της Σιγκαπούρηςπου αποτελούνσυνολικά μνημείο φυσικής κληρονομιάς της UNESCO. Οι Βοτανικοί Κήποι δημιουργήθηκαν το 1859 και περιλαμβάνουν συνολικά 60.000 φυτικά είδη.
Εκεί λοιπόν, τρία εκτάρια προσεκτικά διαμορφωμένων πλαγιών σε έναν ψηλό λόφο, φιλοξενούν περισσότερα από 1.000 είδη ορχιδέας και 2.000 υβρίδια. Μεταξύ των υβριδίων περιλαμβάνονται και 200 VIPορχιδέες, που φέρουν τα ονόματα διεθνών, κυρίως πολιτικών, διασημοτήτων.Για παράδειγμα οιΟμπάμα έχουν τη δική τους ορχιδέα, όπως επίσης ο Νέλσον Μαντέλα, ο Μπαν Κι-Μουν, ο πρίγκιπας Ουίλιαμ της Βρετανίας, η ΚέιτΜίντλεντον, oΝτέιβιντ Κάμερον, η ανθρωπολόγος ΤζέινΓκούνταλ, ο ΤσάκιΤσαν κ.α. Οι σχετικές αφιερώσεις γίνονται από το 1957 από την κυβέρνηση ως επίσημη ένδειξη φιλίας και καλής θέλησης της Δημοκρατίας της Σιγκαπούρης προς τους εκάστοτε υψηλόβαθμους και διάσημους επισκέπτες της χώρας. Η επιλογή για την κάθε αφιέρωση γίνεται με βάση ειδικά χαρακτηριστικά του υβριδίου που θεωρητικά… ταιριάζουν στην προσωπικότητα του εκάστοτε διάσημου επισκέπτη.
Το εθνικό άνθος της Σιγκαπούρης, φυσικά είναι… ορχιδέα και ονομάζεται «MissJoaquim». Δημιουργήθηκε από συνδυασμό δύο ειδών το 1890 και πήρε το όνομά της από την αρμένια φυτοκόμο ΆγκνεςΓιοακίμ, που έκανε τη διασταύρωση και έζησε στη Σιγκαπούρη. Η ορχιδέα αυτή έχει μεγάλο ροζ χείλος με κίτρινες και κόκκινες κηλίδες στο μέσον, και επιλέχθηκε το 1981 ως εθνικό άνθος από 40 είδη που αντιπροσώπευαν το ζωηρό και δυνατό πνεύμα της χώρας. Η «Miss Joaquim» παρουσιάζεται στον Εθνικό Κήπο Ορχιδέων.Το πρόγραμμα καλλιέργειας ορχιδέων άρχισε στη Σιγκαπούρη το 1928 και σήμερα σε μια βόλτα μας στον κήπο βλέπουμε περισσότερα από 1.000 είδη και 2.000 ποικιλίες που προέκυψαν από υβριδισμό.Επίσης στους χώρους του κήπου υλοποιείται ένα πρόγραμμα διατήρησης και προστασίας των αυτοφυών ορχιδέων στο πλαίσιο του οποίου απειλούμενα είδη ανακαλλιεργούνται και διανέμονται σε διάφορες περιοχές πρασίνου της χώρας... Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος δημιουργήθηκε στον κήπο ένα «μυστικό φαράγγι» που λειτουργεί ως σημείο μετάβασης από μια κλιματική ζώνη σε άλλη. Και τέλος, για το trivia της υπόθεσης, αναφέρουμε πως η οικογένεια των ορχιδέων είναι μια από τις μεγαλύτερες που αναγνωρίζει η Βοτανική, με περισσότερα από 28.000 είδη σε όλο τον κόσμο.

Όταν σου λένε ότι μία λίμνη είναι η πιο όμορφη του κόσμου αναρωτιέσαι «γιατί;»… Νομίζεις ότι υπερβάλλουν. Η περίπτωση της Τόμπα όμως στη Σουμάτρα είναι διαφορετική. Υπάρχουν λόγοι, που την κάνουν όχι μόνο την πιο όμορφη αλλά και την πιο σημαντική για τη γεωλογική ιστορία του πλανήτη. Καιίσωςτηνπιοεπικίνδυνηγιατομέλλοντουπλανήτη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματαμε τη σειρά. Η λίμνη Τόμπα έχει παράξενο σχήμα. Πρόκειται για μία τεράστια λίμνη-κρατήρα υπερηφαιστείου. Υπερηφαίστειο είναι το εξαιρετικά μεγάλο ηφαίστειο που αν εκραγεί προκαλεί σοβαρές αλλαγές στο κλίμα, στη γεωλογία, στη χλωρίδα στην πανίδα ακόμη και στη γενετική του πλανήτη – λέγεται ότι κάποια χαρακτηριστικά των κατοίκων της Ινδίας και της Κεντρικής και Νότιας Αφρικής συνδέονται με τη μεγαλύτερη τέτοια έκρηξη που σημειώθηκε πριν από 25 εκατ. χρόνια στο υπερηφαίστειο της Τόμπα.. Αυτή είναι μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη γνωστή ηφαιστειακή έκρηξη οπουδήποτε στη Γη.
Και ναι… το ηφαίστειο της Τόμπα είναι ακόμη ενεργό και σχηματίζει ένα νησί στο κέντρο της λίμνης μεγέθους όσο η Σιγκαπούρη! Το νησί περιλαμβάνει τέσσερις κώνους, τέσσερα στρωματο-ηφαίστεια και τρεις ορατούς κρατήρες. Η ίδια η λίμνη που περιβάλει το υπερηφαίστειο είναι η μεγαλύτερη του κόσμου με έκταση 1.145 τ.χλμ. και μέγιστο βάθος 505 μέτρα. Γενικώς αυτό που λένε είναι πως θυμίζει περισσότερο ωκεανό παρά λίμνη… Βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων και λόγω του κλίματος θεωρείται ένας επίγειος παράδεισος για τους ντόπιους και τους επισκέπτες της. Και φυσικά διαθέτει έναν αμύθητο θησαυρό βιοποικιλότητας.
Η λίμνη Τόμπα όμως πέρα από ειδυλλιακή είναι και επικίνδυνη: βρίσκεται κοντά στο Μεγάλο Ηπειρωτικό Ρήγμα της Σουμάτρας και στην ωκεανική ζώνη καταβύθισης που συνδέει την ινδο-αυστραλιανή και την ευρασιατική τεκτονική πλάκα. Η ζώνη καταβύθισης παρουσιάζει μεγάλη σεισμικότητα. Ο σεισμός του Ινδικού Ωκεανού (2004), με μέγεθος 9,1 ρίχτερ, και ο σεισμός της Σουμάτρας με μέγεθος 8,5 ρίχτερ το 2005, με τα επακόλουθα τσουνάμι, είχαν το επίκεντρό τους σε απόσταση μικρότερη από 300 χιλιόμετρα από τη λίμνη…

Η φύση είναι θέμα τύχης για μία χώρα και η Ινδονησία από αυτή την άποψη είναι μια πολύ τυχερή χώρα. Το μέγεθός της, το τροπικό κλίμα και η γεωγραφία του αρχιπελάγους δημιουργούν στο τεράστιο αυτό νησιωτικό σύμπλεγμα έναν παράδεισο χλωρίδας και πανίδας με την υψηλότερη βιοποικιλότητα παγκοσμίως.
Στην Ινδονησία ευδοκιμούν φυτά και αναπαράγονται ζώα, πτηνά και ψάρια που αποτελούν ένα φοβερά ενδιαφέρον μείγμα της ασιατικής και της αυστραλιανής φύσης. Όχι τυχαία. Τα νησιά Σουμάτρα, Βόρνεο, Τζάβα και Μπαλί προϊστορικά ανήκαν στην ηπειρωτική Ασία. Άρα σήμερα βλέπουμε μέσα στα δάση μεγάλα άγρια ζώα όπως η τίγρης της Σουμάτρας, ο ρινόκερος, ο ουρακοτάγκος, ο ασιατικός ελέφαντας και η λεοπάρδαλη… Από την άλλη νησιά όπως το Σουλαγουέζι, το Μαλούκου και το υποσύμπλεγμαΝούσαΤεγκάρα λόγω της προϊστορικής αποκοπής τους από την Ασία έχουν αναπτύξει μια σπουδαία ενδημική χλωρίδα. Όσο για την Παπούα, που κάποτε αποτελούσε τμήμα της Αυστραλίας φιλοξενεί χλωρίδα και πανίδα παρόμοια με της γειτονικής ηπείρου συμπεριλαμβανομένων και 600 ειδών αυστραλιανών πτηνών. Και βέβαια ας μην παραβλέπουμε πως το 70% της Ινδονησίας καλύπτεται από πυκνά δάση – ορισμένα από αυτά ανεξερεύνητα… Επιπλέον η χώρα είναι η δεύτερη μετά την Αυστραλία σε ποικιλία ενδημικών ειδών – το 36% απαρτίζουν 1.531 είδη πουλιών και το 39% απαρτίζουν 515 είδη θηλαστικών. Όμως υπάρχει και συνέχεια: οι τροπικές θάλασσες που βρέχουν την Ινδονησία σε ακτογραμμή 80.000 χλμ. δημιουργούν επίσης ένα απίστευτο θαλάσσιο οικοσύστημα που περιλαμβάνει παραλίες, αμμόλοφους, εκβολές ποταμών, μανγκρόβια δάση (με ρίζες και κορμούς βυθισμένους στο νερό), κοραλλιογενείς υφάλους, φύκια, παλίρροιες και άμπωτες, οικοσυστημικές νησίδες κ.α. Τέλος η Ινδονησία είναι τμήμα του Κοραλλιογενούς Τρίγωνου (Ινδονησία, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Παπούα Νέα Γουινέα, νησιά Σολομώντα και Ανατολικό Τιμόρ). Αυτό σημαίνει ότι φιλοξενεί μια τεράστια ποικιλία κοραλλιών, περισσότερα από 1.650 είδη. Με δυο λόγια μπορούμε να το πούμε: η Ινδονησία είναι μια Γη Επαγγελίας που υπάρχει ακόμη…

Σύμφωνα με πηγές μέχρι και τα τέλη 14ου αιώνα μ.Χ. το νησί της Σιγκαπούρης ονομαζόταν Τουμασίκ ή Τεμασέκ. Αρχικά ήταν φυλάκιο της αυτοκρατορίας της Σουμάτρα. Κατά τον 11ο και 13ο μ.Χ. αιώνα γνώρισε επιδρομές στρατευμάτων γειτονικών χωρών. Στα τέλη του 14ου αιώνα η Σιγκαπούρη παρήκμασε, αλλά συνέχισε να λειτουργεί ως λιμάνι. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση αυτών που ονόμασαν το νησί Σιγκαπούρη, δηλαδή πόλη των λεόντων. Η πόλη σύμφωνα με τα «Μαλαϊκά χρονικά» (1535) ιδρύθηκε και ονομάστηκε από τον πρίγκιπα της Σουμάτρας Σρι Τρι Μπουάνα. Μετά την περίοδο ακμής του 13ου και 14ου αιώνα περιήλθε σε παρακμή και το 1819 ο Άγγλος σερ Τόμας Στάμφορντ Ραφλς ίδρυσε σε ένα μικρό ψαράδικο χωριό τη σύγχρονη Σιγκαπούρη, που γνώρισε απίστευτη οικονομική και δημογραφική ανάπτυξη χάρη στο εμπορικό δαιμόνιο των Κινέζων μεταναστών του 19ου αιώνα. Η Σιγκαπούρη υπήρξε μαζί με το λιμάνι Πινάνγκ και τη Μαλάκα  αγγλική αποικία με το όνομα Εγκαταστάσεις των Στενών.

Εκθαμβωτικό σκηνικό, τροπικό δειλινό και ζεστές, γαλαζοπράσινες θάλασσες σας περιμένουν στον δημοφιλή αυτό προορισμό της Ασίας, που θεωρείται ένας από τους πιο προσφιλείς του κόσμου.  Το νησί της διασκέδασης προσφέρει έναν ανεπανάληπτο συνδυασμό λευκών αμμουδιών, εξαιρετικής φιλοξενίας και ανωτάτου επιπέδου διαμονής, που αξίζει κάθε ευρώ που θα ξοδέψετε.  Το Πούκετ είναι το μεγαλύτερο νησί της Ταϊλάνδης, βρίσκεται 867 km νότια της Μπανγκόκ και έχει περίπου το μέγεθος της Σιγκαπούρης. Φωλιάζει στα γαλήνια νερά της θάλασσας Ανταμάν - στις ακτές δηλαδή της Ταϊλάνδης που βλέπουν στον Ινδικό Ωκεανό.  Παλιότερα αντλούσε τον πλούτο του από το αλουμίνιο και το καουτσούκ και έχει μια πλούσια και ενδιαφέρουσα ιστορία. Το νησί ήταν μια από τις βασικές εμπορικές διαδρομές μεταξύ Ινδίας και Κίνας και αναφερόταν συχνά στα ναυτικά ημερολόγια των ξένων εμπόρων.   Το Πούκετ είναι ένα ευλογημένο νησί, που κατοικείται από ειλικρινείς και φιλόξενους ανθρώπους. Ένα νησί με καταπληκτικούς όρμους, κόλπους, 70 παραλίες με χρυσή ή λευκή άμμο στεφανωμένες με φοίνικες, που πλημμυρίζουν από το άρωμα του ylang ylang, κοράλλια και αστραφτερές θάλασσες διάσπαρτες από νησιά.

Παραλία Patong
Η πιο ανεπτυγμένη παραλία του Πούκετ αναπτύσσεται σε έναν Κόλπο με σχήμα μισοφέγγαρου και προσφέρει πολυάριθμες δυνατότητες για διασκέδαση, αθλητισμό, αγορές και αναψυχή σε μια τεράστια παραλία μήκους 3 χλμ. Wind surfing, υποβρύχιο ψάρεμα, ιστιοπλοΐα, κολύμβηση και ηλιοθεραπεία είναι οι πιο δημοφιλείς δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ εξίσου γνωστή είναι η Patong και για τη ζωηρή νυχτερινή της ζωή.

Παραλίες Karon, Kata και Kamala
Και οι δύο παραλίες είναι εντυπωσιακές, γαλήνιες και κατάλληλες για κολύμπι, υποβρύχιο ψάρεμα, ιστιοπλοΐα, wind surfing και ηλιοθεραπεία. Βρίσκονται κοντά στην Πατόνγκ, αλλά προσφέρονται για πιο ήρεμες διακοπές.

Laguna και Bhag Tao Bay
Laguna & Bhag Tao Bay  Είναι μια περιοχή στον Κόλπο Bang Tao, στα βορειοδυτικά του νησιού, 20 λεπτά  με αυτοκίνητο από την Πατόνγκ, όπου γύρω από μια λίμνη συγκεντρώνονται 6 θαυμάσια πολυτελή resorts των μεγαλύτερων διεθνών αλυσίδων, αποτελώντας έτσι έναν από τους καλύτερους παραθεριστικούς προορισμούς της Ασίας.  Η σύνδεση από το ένα ξενοδοχείο στο άλλο γίνεται είτε με πλοιαράκι διαμέσου της μαγευτικής λίμνης, είτε με γραφικά πολύχρωμα λεωφορειάκια περιμετρικά.  Spa, εστιατόρια, μπαρ, πολύ όμορφη αμμώδης παραλία και ιδιαίτερα οργανωμένα θαλάσσια σπορ είναι μερικές από τις υπηρεσίες που κάνουν τον προορισμό αυτό μαγευτικό για εξερεύνηση, διασκέδαση, ρομαντισμό και χαλάρωση.