Οι μύθοι γύρω από τη σπηλιά του Αγίου Μιχαήλ στο βράχο του Γιβραλτάρ είναι αμέτρητοι, ωστόσο η κυρίαρχη είναι αυτή που υποστηρίζει ότι η σπηλιά ήταν οι πύλες του Άδη και η είσοδος για τον Κάτω κόσμο. Ακόμη, πως εκεί υπήρξε η μια από τις Ηράκλειες Στήλες, οι οποίες αποτελούν ίσως τις παλαιότερες φρυκτωρίες. Οι αρχαίοι Έλληνες, πίστευαν ότι βρίσκονταν στην Ιβηρική χερσόνησο, στο σημερινό Γιβραλτάρ. Εκεί θεωρούσαν ότι ήταν η άκρη του κόσμου. Οι Ηράκλειες Στήλες, ήταν δύο στύλοι που είχε στήσει ο Ηρακλής όταν πήγε τα μήλα των εσπερίδων στον Ευρυσθέα. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, στο στόμιο του πορθμού που βρίσκονταν οι στήλες υπήρχε μεγάλο νησί δίνοντας αρκετές πληροφορίες για αυτό, κάνοντας μερικούς ερευνητές σήμερα να πιστεύουν ότι ήταν η χαμένη Ατλαντίδα. Τις στήλες λοιπόν αυτές, τις έστησε στις δύο κωμοπόλεις ο ίδιος ο Ηρακλής στις δύο αντικριστές ακτές του σημερινού Γιβραλτάρ. Η μία ήταν στη Αβύλη, στην πλευρά της Αφρικής, και η άλλη στα Γήδειρα στην πλευρά της Ευρώπης. Η επικρατέστερη άποψη για το τι ακριβώς ήταν οι Ηράκλειες Στήλες είναι πως πρόκειται για φάρους που ειδοποιούσαν τα πλοία για το σημείο από το οποίο έπρεπε να στρίψουν, ώστε να μπουν από τον Ατλαντικό Ωκεανό στη Μεσόγειο. Τόσο σημαντικός από άποψη στρατηγικής, χρηστικής και ιστορικής σημασίας ήταν ο ρόλος των Ηράκλειων Στηλών που οι σύγχρονοι Ισπανοί και Πορτογάλοι, μιλώντας περήφανα για την ελληνική επιρροή της εποχής, προβάλουν ως σημαντικό μουσειακό μνημείο τους πύργους αυτούς. Οι αρχαίοι μάλιστα, ονόμαζαν τον πορθμό οι Πύλες του Ηρακλή και πίστευαν ότι ήταν το τέλος της Δύσης, διότι υπήρχε το αχανές του Ατλαντικού...