Όταν ταξιδεύεις στην Κίνα, σε κεντρίζει η τάση της καινούργιας αρχιτεκτονικής να υπερκαλύψει την παραδοσιακή. Δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τα παλιά κτήρια, τα κτήρια με παραδοσιακές σκεπές, τις μονοκατοικίες και τις άχαρες και γκρι, συστάδες πολυκατοικιών σταλινικής έμπνευσης επειδή οι πολυάριθμοι ουρανοξύστες τα υπερκαλύπτουν και τα πνίγουν. Αυτή η άρνηση και η σκόπιμη εξαφάνιση είναι ίσως ένα μήνυμα ότι ο καπιταλισμός και η υπερκατανάλωση δεν σέβεται τίποτα.

Της Ευγενίας Ηλιοπούλου

Πολυώροφα, μοντέρνα πολύχρωμα κτήρια με γυαλί και μπετόν, συλλογή από κουτάκια των 30-35 τ.μ. στα οποία στοιβάζονται οι κάτοικοι της σε εντυπωσιάζουν και λίγο σε τρομάζουν. Η αστυφιλία που χαρακτήρισε τις τελευταίες τρείς δεκαετίες  προκάλεσε τεράστιο κύμα μετανάστευσης αφού η Σαγκάη, ένα άτυπο Ελντοράντο τραβούσε σαν μαγνήτης τον κάθε πικραμένο και φτωχό κινέζο..Στα μάτια και στα μυαλά πολλών κινέζων αποτελούσε η τέλεια λύση γρήγορου και αποτελεσματικού πλουτισμού. Το δεύτερο στοιχείο που σε εντυπωσιάζει, στην Σαγκάη είναι ο ανομοιογενής πληθυσμός της. (15.000.000). Ζουν και εργάζονται άνθρωποι, διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, διαφορετικής πολιτισμικής και δημοσιονομικής κατηγορίας. Φυσιογνωμικά δεν διακρίνεις από ποιες περιοχές της τεράστιας αυτής χώρας προέρχονται. Η Κίνα άλλωστε έχει 1.300.000.000  κατοίκους με πενήντα  πέντε διαφορετικές φυλές που δυσκολεύεσαι να τις εντάξεις στην κλασσική κινεζική φυσιογνωμία. Η Κίνα του Βορά  διαφέρει από την Κίνα του Νότου αιώνες τώρα με κοινωνίες που δεν συγχωνεύονταν. Παραμένοντας, για αιώνες, μία ερμητικά κλειστή χώρα κράτησε μακριά της άλλους λαούς και πολιτισμούς. Μετά το 13 αιώνα ήρθαν οι Ευρωπαίοι άσχετα αν πολλοί ερευνητές αμφιβάλουν αν ο Μάρκο Πόλο πάτησε ποτέ εδώ. Η ρίζα της λέξης Κίνα =το βασίλειο της χώρας του βασιλιά Τσίν όπου υπήρχαν κάποτε 62  αλλά τώρα είναι μόνο 55 διαφορετικές φιλές επιβεβαιώνουν τις πρώτες σου εντυπώσεις.

Αυτό που σε μαγεύει στην Σαγκάη είναι τα όμορφα της πάρκα ,τα πολλά της κανάλια και η προκυμαία της. Γνωστή και ως Zhongshan Dong Lu  είναι η καρδιά της πόλης όμορφη και την ημέρα αλλά πολύ πιο εντυπωσιακά την νύχτα. Η ασχήμια της πόλης  οφείλεται στην εικόνα των ανθρώπων στο δρόμο να τρέχουν σαν τα μυρμήγκια, και να προσπαθούν να βγάλουν  από την μύγα ξύγκι. Η υπερβολική μόλυνση του περιβάλλοντος( με πολλούς να φοράνε μάσκες στο πρόσωπο) και πανταχού παρούσα μυρωδιά καμένου λαδιού σε διάφορες διαβαθμίσεις καύσης συνδυάζεται με την ενοχλητική, πολλές φορές και βαριά μυρωδιά  μείγματος  μπαχαρικών. Σε τρελαίνει, σε ζαλίζει και σε μπερδεύει. Όλα αυτά  όμως εξαφανίζονται όταν κάνεις την κρουαζιέρα με το καραβάκι  στο μεγάλο κανάλι και το μόνο που βλέπεις είναι το γιορτινό  φωτισμό των κτηρίων.

Η Σαγκάη είναι μία πόλη μόνιμα στην πρίζα, με σχεδόν όλα τα καταστήματα ανοικτά 24ωρο και την αέναη κίνηση των πεζών. Τα εστιατόρια και τα μαγειρεία δουλεύουν συνέχεια και θα δεις κόσμο να τρώει σε πλαστικά σκαμπό από πιάτα πλαστικά αμφίβολης καθαριότητας με χίλια χρησιμοποιημένα ξυλαράκια. Στο δρόμο υπάρχει ειδική λουρίδα για τα μηχανάκια και τα ποδήλατα. Το σημείο φτώχειας και φανερής κρίσης  η οποία  ταλανίζει την Κίνα είναι ότι ακόμα και τα ποδήλατα, το πιο φθηνό μεταφορικό μέσο, νοικιάζονται.