Από την ημέρα που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη γη, το βλέμμα του είναι πάντοτε στραμμένο στον ουρανό, να αποζητά απαντήσεις στα μεγάλα μυστήρια του κόσμου, να επιθυμεί να εξερευνήσει το σύμπαν. Πάντα όμως την «παράσταση» έκλεβαν ο ήλιος και το φεγγάρι και όλα τα φαινόμενα που συνδέονται μαζί τους, όπως οι εκλείψεις. 
Με τον ήλιο να πρωταγωνιστεί στη διατήρηση της ζωής, κάθε φορά που εξαφανιζόταν, οι λαοί ανά τον πλανήτη έπρεπε να εξηγήσουν αυτήν την… τραγωδία.  Οι Βίκινγκς έβλεπαν ένα ζευγάρι λύκους να καταπίνουν τον πύρινο δακτύλιο, οι Κορεάτες σκύλους να προσπαθούν να τον κλέψουν κατόπιν εντολής του βασιλιά, ενώ οι Ναβάχο δεν παρακολουθούσαν ποτέ την έκλειψη, γιατί πίστευαν ότι θα βλάψουν τα μάτια τους. Αντίστοιχα, οι Κινέζοι πίστευαν πως ένας δράκος καταπίνει τον ήλιο. Στην πραγματικότητα, η απάντηση στο τι συμβαίνει στον ουρανό τη στιγμή μίας έκλειψης είναι περισσότερο επιστημονική και λιγότερο παραμυθένια. Έκλειψη στην αστρονομία είναι το φαινόμενο κατά το οποίο επηρεάζεται η φωτεινότητα ενός ουράνιου σώματος, είτε διότι εισέρχεται στη σκιά ενός άλλου, είτε διότι ένα άλλο ουράνιο σώμα εισέρχεται ανάμεσα σε εκείνο και τον παρατηρητή. 
Φυσικά, οι ολικές εκλείψεις είναι πολύ πιο εντυπωσιακές από τις μερικές, ενώ η ολική έκλειψη ηλίου είναι ένα σπάνιο ουράνιο φαινόμενο, δεδομένου ότι ο δίσκος της σελήνης και ο ηλιακός έχουν το ίδιο μέγεθος και ουσιαστικά είναι μια κοσμική σύμπτωση να συμπέσουν. 
Το ιδανικό στην περίπτωση μίας ολικής έκλειψης είναι να βρεθείτε πάνω στην κεντρική γραμμή της, εν ολίγοις στο σωστό σημείο της σκιάς, όπως θα συμβεί φέτος στο Μεξικό…